Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 19 sierpnia 2020 r., sygn. I SA/Po 984/19

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Rennert Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Joanna Świdłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług w okresie od czerwca 2014 roku do grudnia 2015 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w P. decyzją z [...] marca 2019 r., nr [...], określił M. M. (dalej jako: "podatnik" lub "skarżący") w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od czerwca 2014 r. do grudnia 2015 r. kwoty zobowiązania podatkowego w wysokości [...] zł oraz podatek od towarów i usług do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 106 ze zm. - w skrócie: "u.p.t.u.") za poszczególne miesiące od czerwca 2014 r. do listopada 2015 r.

W motywach rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że podatnik [...] czerwca 2014 r. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej pod nazwą firma A M. M. w zakresie sprzedaży hurtowej części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli. W dniu [...] grudnia 2016 r. podatnik zawiesił prowadzenie działalności gospodarczej.

W oparciu o zgromadzony w toku kontroli podatkowej i postępowania podatkowego materiał dowodowy organ stwierdził nieprawidłowości w podatku od towarów i usług, które wynikały z zawyżenia podatku naliczonego do odliczenia wykazanego w fakturach zakupu wystawionych przez: D. K. (zakup części samochodowych, różnego rodzaju farb, probiotycznych koncentratów do mycia sanitariatów, dywanów i podłóg), S. B. (zakup części samochodowych, probiotycznych koncentratów do mycia sanitariatów, szyb, dywanów i podłóg) i R. O. (zakup części samochodowych), albowiem faktury te nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Ustalono bowiem, że wystawcy tych faktur pozorowali prowadzenie działalności gospodarczej. W tym kontekście wskazano, że osoby te w rzeczywistości nie prowadziły działalności gospodarczej i nie wypełniały należycie obowiązków podatkowych. W rezultacie poczynionych ustaleń organ I instancji stwierdził, że dostawcy podatnika nie dysponowali towarem wykazanym na zakwestionowanych fakturach, a zatem nie mogli nim rozporządzać jak właściciel. Jednocześnie zaznaczono, że pomimo dokonywania przez podatnika płatności w formie gotówki (w przypadku nabyć od D. K.) oraz płatności na konta bankowe (w przypadku nabyć od S. B. i R. O.), pozostałe okoliczności ustalone w toku prowadzonego postępowania podatkowego świadczą o tym, że podmioty występujące jako dostawcy na spornych fakturach VAT faktycznie nie prowadziły działalności gospodarczej i nie dysponowały towarem, a co za tym idzie nie mogły dokonać jego sprzedaży na rzecz podatnika. Uwzględniając powyższe stwierdzono, że podatnik naruszył art. 86 ust. 1 i ust. 2 w zw. z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) u.p.t.u. i tym samym nie przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT dokumentujących nabycie towarów do dalszej odsprzedaży.