Wyrok WSA w Warszawie z dnia 12 września 2018 r., sygn. II SA/Wa 200/18

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube, Sędziowie Sędzia WSA Sławomir Fularski (sprawozdawca), Sędzia WSA Stanisław Marek Pietras, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 12 września 2018 r. sprawy ze skargi R.H. na postanowienie Rektora Uniwersytetu [...] z dnia [...] grudnia 2017 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza od Rektora Uniwersytetu [...] na rzecz skarżącego R. H. kwotę 100 (sto) złotych, tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Postanowieniem z [...] listopada 2017 r. znak [...] wydanym z upoważnienia Rektora Uniwersytetu [...] (dalej też jako "organ"), działając na podstawie art. 219 w związku z art. 217 § 2 pkt 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm., dalej jako "k.p.a.") w odpowiedzi na wnioski R. H. (dalej jako "wnioskodawca") z [...] i [...] października 2017 r. odmówił wydania zaświadczenia.

W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, że wnioskodawca złożył dwa wnioski, w których zwrócił się o wydanie zaświadczenia co do potwierdzenia, że Uniwersytet [...] nigdy nie przechowywał korespondencji mailowej ani żadnej jej kopii pomiędzy wnioskodawcą, a pracownikiem administracyjnym D. S. (za okres od października 2010 r. do sierpnia 2012 r.) oraz co do potwierdzenia, że Uniwersytet [...] nigdy nie nagrywał rozmów telefonicznych, które otrzymywało "biuro studentów" oraz nigdy nie archiwizował historii (rejestru) numerów telefonów, z których wykonywano połączenia do biura (za okres od października 2010 r. do sierpnia 2012 r.). Organ wskazał, że w toku przeprowadzonego postępowania ustalono, iż wnioskodawca nie wskazał przedmiotu i okoliczności spraw toczących się według jego deklaracji przed podanymi we wnioskach podmiotami, które to okoliczności wskazywałyby na istnienie po stronie wnioskodawcy interesu podlegającego regulacji sprecyzowanymi przepisami prawa, tj. interesu prawnego. W związku z powyższym, organ wezwał wnioskodawcę w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania, swojego interesu prawnego w urzędowym potwierdzeniu okoliczności wskazanych w jego wnioskach z [...] i [...] października 2017 r. Wnioskodawca, pomimo wezwania, nie wskazał przepisów prawa, z których wywodzi swój interes prawny z uwagi na który ubiega się o przedmiotowe zaświadczenie, jak też nie przedstawił tego interesu w inny sposób. Tym samym, nie została spełniona przesłanka zawarta w art. 217 § 2 pkt 2 k.p.a., która stanowi, że zaświadczenie wydaje się, jeżeli osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego. Wnioskodawca złożył do organu wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy. Wskazał, że potrzebuje przedmiotowego zaświadczenia z wielu powodów i ma interes prawny w jego otrzymaniu. Wyjaśnił, że chce złożyć wniosek do prokuratury o wszczęcie postępowania karnego, które jest konieczne aby otrzymać odszkodowanie w postępowaniu cywilnym za straty moralne i materialne, które były spowodowane przez Uniwersytet [...] lub osoby które wymienia we wniosku z [...] października 2017 r. Postanowieniem znak [...] z [...] grudnia 2017 r. wydanym z upoważnienia Rektora Uniwersytetu [...] działając na podstawie art. 219 w związku z art. 217 § 2 pkt 2 k.p.a. utrzymał w mocy własne postanowienie z [...] listopada 2017 r. znak [...]. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ po przedstawieniu stanu faktycznego sprawy, podtrzymał o do zasady argumentację zawartą w uprzednio wydanym postanowieniu. Wskazał, że interes prawny, o którym mowa w art. 217 § 2 pkt 2 k.p.a. musi być konkretny, realny i aktualny, a nie hipotetyczny. Tymczasem, jak wynika z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, interes na który powołuje się wnioskodawca jest jedynie hipotetyczny. Na ostateczne w administracyjnym toku instancji postanowienie organu wnioskodawca (dalej "skarżący") wniósł skargę do wojewódzkiego sądu administracyjnego. Skarżący wniósł o unieważnienie postanowienia, zobowiązanie organu do wydania zaświadczenia oraz zwrot kosztów sądowych. W uzasadnieniu skargi podtrzymał swoją dotychczasową argumentację zawartą we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy. Dodatkowo wskazał, że organ nie udzielił mu zgody na udział w postępowaniu administracyjnym naruszając tym samym art. 10 i art. 81 k.p.a. Organ przesłał mu pismo, które zawierało nieprawdziwe informacje, a zatem skarżący ma prawo wystąpić z wnioskiem o zaświadczenie z poprawnymi danymi. W odpowiedzi na skargę pełnomocnik organu wniósł o jej oddalenie. Podtrzymując co do zasady dotychczasową argumentację organu co do braku wykazania przez skarżącego w jego wniosku interesu prawnego w wydaniu w wydaniu przedmiotowego zaświadczenia, uznał zarzuty skargi za niezasadne.