Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 września 2017 r., sygn. IV SA/Gl 311/17

Inspekcja sanitarna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Walentek, Sędziowie Sędzia WSA Beata Kalaga-Gajewska, Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz (spr.), Protokolant Katarzyna Lisiecka-Mitula, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2017 r. sprawy ze skargi "A" S.A. z siedzibą w K. na decyzję [...] Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w K. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w G. stwierdził u S.H. chorobę zawodową - pylicę płuc - pylicę górników kopalń węgla wymienioną w poz. 3.2 wykazu chorób zawodowych określonego w przepisach w sprawie chorób zawodowych. W uzasadnieniu wskazał, że decyzję wydano na podstawie orzeczenia lekarskiego nr [...] wystawionego przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w K. - Poradnię Chorób Zawodowych w S. oraz w oparciu o ocenę narażenia zawodowego potwierdzającą, że w czasie wykonywania pracy w okresach wymienionych w decyzji, skarżący był narażony na szkodliwe działanie pyłów zawierających wolną krystaliczną krzemionkę o działaniu zwłókniającym.

W odwołaniu od powyższej decyzji, Spółka Akcyjna A - były pracodawca skarżącego - podniosła zarzut braku podstaw do stwierdzenia u wyżej wymienionego choroby zawodowej tj. pylicy płuc - pylicy górników kopalń z uwagi na charakter pracy w A S.A. Zarzuciła błędy w ustaleniach stanu faktycznego polegające na przyjęciu, że warunki pracy w A S.A. wykonywanej przez skarżącego w okresie jego zatrudnienia mogły mieć wpływ na powstanie choroby zawodowej, w szczególności podniosła, że "błędna jest sugestia, iż dopiero praca w A S.A. wywołała chorobę zawodową". Ponadto podniosła zarzut braku ustaleń odnośnie stanu zdrowia skarżącego przed podjęciem pracy w A S.A., a także zarzut nieuwzględnienia tego, że praca jaką wyżej wymieniony wykonywał w A S.A. wiązała się z narażeniem na działanie pyłów węglowych o niskich stężeniach nie przekraczających NDS. Wskazała, że brak jest jednoznacznie określonych norm w tym zakresie pozwalających ustalić, iż praca w danym miejscu i stanowisku pracy mogłaby powodować powstanie choroby zawodowej, a ponadto technologia stosowana w A S.A. powoduje, że narażenie na działanie pyłów jest znikome. Zarzuciła nieuwzględnienie faktu, iż skarżący podczas pracy w A S.A. miał do dyspozycji jednorazowe maski przeciwpyłowe, a także tego, że na jego stanowisku pracy zastosowano wentylację wymuszoną oraz wynikającą z charakteru pracy na otwartej przestrzeni wentylację naturalną. Ponadto podniosła zarzut naruszenia przepisów Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30.06.2009 r. w sprawie chorób zawodowych poprzez przyjęcie, że pylicę górników kopalń węgla, czyli chorobę zawodową charakterystyczną dla pracowników wykonujących pracę pod ziemią w warunkach nieporównywalnie cięższych w stosunku do pracy w A S.A., pracownik mógł nabyć wskutek pracy w A S.A., która nie jest kopalnią i praca nie jest wykonywana pod ziemią. Zarzuciła również naruszenie przepisów postępowania tj. art. 6, art. 7, art. 8, art. 77 § 1, art. 80 kpa, mające wpływ na wydaną decyzję.