Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 5 października 2010 r., sygn. II SA/Ol 419/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janina Kosowska Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Adam Matuszak (spr.) Protokolant Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 października 2010 r. sprawy ze skargi A. Z. na decyzję Wojewody z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie zasiłku dla bezrobotnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]" Starosta "[...]" uznał A. Z. z dniem "[...]" za osobę bezrobotną oraz odmówił mu przyznania prawa do zasiłku dla bezrobotnych od dnia "[...]". Uzasadniając podniósł, że z powodu rozwiązania stosunku pracy (służby) z winy A. Z., prawo do zasiłku przysługiwać mu będzie po upływie 180 dni od dnia zarejestrowania w powiatowym urzędzie pracy. Następnie decyzją Nr "[...]" z dnia "[...]" Starosta "[...]", działając na podstawie art. 9 ust. 1 pkt 14 lit. b, art. 71 ust. 1 pkt 1, art. 75 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 pkt 3 oraz art. 72 ust. 1, 6 i 10 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.) orzekł o przyznaniu A. Z. prawa do zasiłku dla bezrobotnych od dnia "[...]" w wysokości 575,00 zł miesięcznie.

W odwołaniu od powyższej decyzji A. Z. wniósł o stwierdzenie jej nieważności z powodu wydania jej bez podstawy prawnej i rażącego naruszenia przepisów postępowania - art. 156 § 1 pkt 1, 2, 3 i 7 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako: k.p.a.),

Decyzją z dnia "[...]", Nr "[...]", Wojewoda, działając na podstawie art. 10 ust. 7 pkt 2, art. 71 ust. 1 pkt 1, art. 75 ust. 1 pkt 3 i ust. 2 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w całości w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Uzasadniając wskazał, iż z przedłożonej dokumentacji wynika, że A. Z. w okresie 18 miesięcy poprzedzających rejestrację w urzędzie pracy pełnił służbę jako starszy strażnik działu ochrony Aresztu Śledczego w "[...]". Stosunek służbowy został rozwiązany na podstawie art. 39 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. z 2002 r., Nr 207, poz. 1761 ze zm.), tj. w drodze wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby. Ponadto, A. Z. rejestrując się w dniu "[...]" w Powiatowym Urzędzie Pracy w "[...]" spełniał warunki nabycia prawa do zasiłku dla bezrobotnych określone w art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, bowiem posiadał okres 516 dni zatrudnienia uprawniający do zasiłku, wobec wymaganych ustawowo 365 dni (przy dokonywaniu ustaleń w tym zakresie uwzględniono okres od "[...]" do "[...]"). Stosownie jednak do regulacji art. 75 ust. 1 pkt 3 powyższej ustawy, stanowiącego przepis szczególny w stosunku do art. 71, prawo do zasiłku nie przysługuje bezrobotnemu, który w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem się w powiatowym urzędzie pracy spowodował rozwiązanie ze swej winy stosunku pracy lub stosunku służbowego bez wypowiedzenia. W takim przypadku, zgodnie z art. 75 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy zasiłek przysługuje po 180 dniach od dnia zarejestrowania się w powiatowym urzędzie pracy. Wobec powyższego, dyspozycja art. 75 ust. 1 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy musi być w rozpatrywanym przypadku zastosowana, w związku z czym prawo do zasiłku dla bezrobotnych istotnie przysługuje A. Z. po upływie 180 dni od dnia zarejestrowania. Ponadto wskazał, że przesłanki wadliwości decyzji wymienione przez A. Z. w odwołaniu (tj. naruszenie przepisów o właściwości, rażące uchybienia przepisom prawa materialnego czy procedury administracyjnej, wystąpienie okoliczności res iudicata, czy też oparcie rozstrzygnięcia o niewłaściwą podstawę prawną) są każdorazowo badane również w postępowaniu odwoławczym, zatem organ przeanalizował sprawę także i w tym zakresie. Ustalenia sprowadzają się jednak do stwierdzenia, iż wymienione (w sposób abstrakcyjny i ogólny) podstawy uchylenia decyzji Starosty "[...]" nie zachodzą w przedmiotowej sprawie. Postępowanie organu pierwszej instancji było prawidłowe, a przepisy stanowiące podstawę zakwestionowanej decyzji zostały właściwie zinterpretowane i zastosowane.