Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 lutego 2017 r., sygn. VII SA/Wa 366/16

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Izabela Ostrowska, Sędziowie sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska, sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły (spr.), Protokolant sekr. sąd. Katarzyna Zychora, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2017 r. sprawy ze skargi R. M. C. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] listopada 2015 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi [...]jest decyzja Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] listopada 2015 r., znak: [...].

Decyzją tą organ, w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2013 r. sygn. VII SA/Wa 1622/12 oraz wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 listopada 2014 r. sygn. II OSK 1127/13, po ponownym rozpoznaniu, na wniosek [...]oraz [...], sprawy stwierdzenia nieważności decyzji Konserwatora Zabytków [...]z dnia [...] września 1979 r. l.dz. [...], wpisującej do rejestru zabytków, pod numerem [...],[...], gm. [...], w granicach oznaczonych na planie zeszytu ewidencji parku, stanowiącego załącznik do decyzji, działając na podstawie art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr z 2014 r., poz. 1446 ze zm.) oraz art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, utrzymał w mocy decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] września 2010 r., l.dz. [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Konserwatora Zabytków [...]z dnia [...] września 1979 r., l.dz. [...], wpisującej do rejestru zabytków, pod numerem [...],[...], gm. [...], w granicach oznaczonych na planie zeszytu ewidencji parku, stanowiącego załącznik do decyzji.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji z dnia [...] listopada 2015 r. Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego podał, że [...]zwrócili się do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Konserwatora Zabytków [...] z dnia [...] września 1979 r. We wniosku tym, właściciele działek nr ew. [...] podnieśli m.in., że ww. decyzja była niewykonalna w dniu wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały, wskazując, że [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków, pomimo licznych żądań, nie udostępnił wnioskodawcom załącznika określającego granice terenu wpisanego do rejestru zabytków, zatem powzięli oni wątpliwości, czy załącznik rzeczywiście istnieje.