Wyrok WSA w Warszawie z dnia 1 lutego 2013 r., sygn. VII SA/Wa 1622/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Miron (spr.), Sędzia WSA Justyna Mazur, Sędzia WSA Renata Nawrot, Protokolant Spec. Eliza Jędrasik, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 stycznia 2013 r. sprawy ze skargi R. M. C. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] marca 2012 r. znak: [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; III. zasądza od Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego na rzecz R. M. C. kwotę 200 złotych (dwieście) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego decyzją z dnia [...] marca 2012 r. znak [...] po ponownym rozpoznaniu, na wniosek A. K. C. i R. M. C., sprawy stwierdzenia nieważności decyzji Konserwatora Zabytków [...] z dnia [...] września 1979 r., l.dz. [...], wpisującej do rejestru zabytków, pod numerem [...], park w [...], gm. [...], w granicach oznaczonych na planie zeszytu ewidencji parku, stanowiącego załącznik do decyzji - działając na podstawie art. 89 pkt 1 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162, poz. 1568 ze zm. dalej: ustawa o zabytkach) oraz art. 127 § 3 i art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. - utrzymał w mocy decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] września 2010 r., l.dz. [...], odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Konserwatora Zabytków [...] z dnia [...] września 1979 r., l.dz. [...], wpisującej do rejestru zabytków, pod numerem [...], park w [...], gm. [...], w granicach oznaczonych na planie zeszytu ewidencji parku, stanowiącego załącznik do decyzji.

W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że A. K. C. i R. M. C. zwrócili się do Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji Konserwatora Zabytków [...] z dnia [...] września 1979 r., l.dz. [...], wpisującej do rejestru zabytków, pod numerem [...], park w [...], gm. [...], w granicach oznaczonych na planie zeszytu ewidencji parku, stanowiącego załącznik do decyzji. We wniosku tym, właściciele działek nr ew. [...] i [...] podnieśli m.in., że ww. decyzja była niewykonalna w dniu wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały, wskazując, że [...] Wojewódzki Konserwator Zabytków, pomimo licznych żądań, nie udostępnił Wnioskodawcom załącznika określającego granice terenu wpisanego do rejestru zabytków, w związku z czym powzięli wątpliwości, czy załącznik rzeczywiście istnieje. Ponadto stwierdzili, że przedstawiony im przez organ konserwatorski pierwszej instancji szkic sytuacyjny z granicą ochrony konserwatorskiej parku stanowi fragment ewidencji parku w [...], autorstwa I. O., A. H., U. L., T. O. i I. B., wykonanej w 1976 r. Tym samym, zdaniem stron, szkic ten "nie mógł określać granic ochrony konserwatorskiej, ponieważ granice takie może i musi określać decyzja o wpisie do rejestru zabytków".