Okresy rozliczeniowe pracowników sfery budżetowej

Okres rozliczeniowy jest to przedział czasu służący do ustalenia wymiaru czasu pracy, a także do rozliczenia czasu pracy, czyli do ustalenia, czy została przekroczona tygodniowa norma czasu pracy. Okresy rozliczeniowe określa się jako maksymalne, a więc pracodawca może w tych granicach ustalić krótszy okres rozliczeniowy. W artykule omówiono, jak wygląda ustalanie okresów rozliczeniowych dla pracowników sfery budżetowej, czyli: służby cywilnej, pracowników samorządowych, nauczycieli oraz pracowników instytucji kultury.

Przepisy ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (dalej: k.p.) zawierają podstawowe definicje dotyczące organizacji czasu pracy w zakładzie pracy. Mamy zatem legalną definicję pracy zmianowej, pracownika zarządzającego w imieniu pracodawcy zakładem pracy, doby pracowniczej oraz tygodnia pracowniczego. Przepisy Kodeksu pracy nie ustalają definicji okresu rozliczeniowego, jednakże można ją zbudować w oparciu o art. 129 § 1 k.p., zgodnie z którym czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy w przyjętym okresie rozliczeniowym nieprzekraczającym 4 miesięcy, z zastrzeżeniem art. 135–138, 143 i 144 k.p. W każdym systemie czasu pracy, jeżeli jest to uzasadnione przyczynami obiektywnymi, technicznymi lub dotyczącymi organizacji pracy, okres rozliczeniowy może być przedłużony, nie więcej jednak niż do 12 miesięcy, przy zachowaniu ogólnych zasad dotyczących ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników.

Definicja okresu rozliczeniowego

Przez okres rozliczeniowy można rozumieć przedział czasowy, po upływie którego jest możliwe ustalenie, czy pracownik przepracował wystarczającą liczbę godzin i liczbę dni odpowiadających liczbie godzin i dni, do których przepracowania był zobowiązany. Dodatkowo ustala się, czy przepracowane przez pracownika godziny pracy przekroczyły obowiązujący go wymiar czasu pracy (praca w nadgodzinach) oraz czy dochowano pięciodniowego tygodnia pracy.