Wyrok WSA w Lublinie z dnia 7 kwietnia 2016 r., sygn. III SA/Lu 1038/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Drwal (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Sędzia WSA Iwona Tchórzewska, Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 7 kwietnia 2016 r. sprawy ze skargi L. C. na orzeczenie Komendanta Wojewódzkiego Policji z dnia [...] czerwca 2015 r., Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia winy i odstąpienia od ukarania oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym orzeczeniem z dnia [...] r. - wydanym na podstawie art. 135 n ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji - L. Komendant Wojewódzki Policji rozpatrzył odwołanie sierż. szt. L. C. i utrzymał w mocy orzeczenie nr RPD - [...] Komendanta Powiatowego Policji w P. z dnia [...] r. w przedmiocie stwierdzenia winy i odstąpienia od ukarania

W uzasadnieniu organ odwoławczy argumentował między innymi, że postępowanie dyscyplinarne wszczęte w dniu 15 kwietnia 2015 r. wykazało, że sierż. szt. L. C., referent Zespołu Patrolowo - Interwencyjnego w dniu 29 marca 2015 r. w P., pełniąc służbę patrolową i kierując pojazdem służbowym marki Kia Ceed nie zachował bezpiecznej odległości przed jadącym przed nim pojazdem marki R. M., przez co doprowadził do kolizji drogowej z tym pojazdem, w wyniku której uszkodzeniu w pojeździe służbowym uległ zderzak przedni, pokrywa silnika i przednia tablica rejestracyjna. Czyn ten stanowił przewinienie dyscyplinarne określone w art. 132 ust. 1, 2 i 3 pkt 2 ustawy o Policji w związku z ust. 8 pkt 26 karty opisu stanowiska pracy. Organ podniósł, że w sprawie zebrano materiał dowodowy zgodnie z art. 135 e ust. 1 ustawy o Policji, niezbędny do wyjaśnienia sprawy. Podinsp. L. S., rzecznik dyscyplinarny nie podlegał wyłączeniu od udziału w postępowaniu dyscyplinarnym, ponieważ nie był świadkiem czynu przypisanego L. C.. Jego wyjaśnienia, że osoba kierująca pojazdem marki R. M. gwałtownie zahamowała i tym samym przyczyniła się do kolizji, pozostawały w sprzeczności ze zgromadzonymi dowodami wskazującymi, że L. C. był sprawcą kolizji. Stąd wywoływanie opinii biegłego na temat przyczyn zderzenia się pojazdów byłoby czynnością bezprzedmiotową. L. C. nie był dotychczas karany. Był natomiast wielokrotnie wyróżniany nagrodami pieniężnymi i cieszył się pozytywną opinią (z dnia 22 marca 2014 r.).Koszty naprawy radiowozu zostały pokryte w całości z ubezpieczenia OC obwinionego. Okoliczności te - w powiązaniu z oceną, że stopień szkodliwości przewinienia jest nieznaczny - stanowiły podstawę do odstąpienia od ukarania.