Wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 lipca 2015 r., sygn. II SA/Wa 76/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Sędzia WSA - Danuta Kania Sędzia WSA - Anna Mierzejewska Protokolant - starszy sekretarz sądowy Maria Zawada po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2015 r. sprawy ze skargi M.Z. na orzeczenie dyscyplinarne Komendanta [...] Policji z dnia [...] listopada 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej wydalenia ze służby 1. uchyla zaskarżone orzeczenie dyscyplinarne oraz utrzymane nim w mocy orzeczenie dyscyplinarne organu pierwszej instancji, 2. stwierdza, że zaskarżone orzeczenie dyscyplinarne nie podlega wykonaniu w całości, 3. zasądza od Komendanta [...] Policji na rzecz skarżącego M.Z. kwotę 257 zł (dwieście pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Komendant Rejonowy Policji [...]orzeczeniem dyscyplinarnym z dnia [...] lipca 2014 r. nr [...], uznał [...] M. Z. winnym tego, że w dniu [...] marca 2014 r. będąc zobowiązanym jako funkcjonariusz Policji do ścigania sprawców przestępstw i wykroczeń, w trakcie pełnionej wspólnie z [...] W. M. służby patrolowo - interwencyjnej, w godz. 4.50-4.57 na stacji paliw [...] w [...] przy ul. [...], będąc na miejscu kradzieży oleju napędowego w ilości około 17,12 litra, o wartości około 93,13 zł na szkodę Komendy [...] Policji dokonanej przez [...] W. M., nie zareagował na zachowanie [...] W. M. naruszające prawo, czym popełnił przewinienie dyscyplinarne określone w art. 132 ust. 3 pkt 3 w zw. z art. 1 ust. 2 pkt 4 ustawy o Policji i za powyższe wymierzył mu karę dyscyplinarną wydalenia ze służby.

W wyniku odwołania, Komendant [...] Policji orzeczeniem dyscyplinarnym z dnia [...] sierpnia 2014 r. nr [...], uchylił zaskarżone orzeczenie w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu podał m.in., że: 1) organ I instancji nie wskazał, jakimi przesłankami kierował się przy odmowie uznania wiarygodności wyjaśnień skarżącego, gdyż w materiałach sprawy brak jest informacji wskazującej, że wymieniony posiadał wiedzę o popełnionym przez W. M. przestępstwie lub wykroczeniu. Według organu odwoławczego organ I instancji nie odniósł się do faktu, że widoczny na nagraniu z monitoringu obwiniony policjant siedział na przednim fotelu i nie obracał się, nie oglądał się za siebie i nie brał udziału w zapłacie za tankowanie. Zatem organ I instancji nie zgromadził materiałów potwierdzających lub wykluczających wersję podaną przez skarżącego, 2) zgromadzony materiał w postaci zeznań M. P. i T. S. nie wskazywał, aby skarżący pełniąc służbę z W. M. był zobligowany do wzmożonej obserwacji kolegi z patrolu, 3) nie wskazano formy winy obwinionego w momencie zdarzenia stanowiącego naruszenie dyscypliny służbowej, a jedynie wskazano na "znaczny stopień zawinienia", 4) nie podjęto działań zmierzających do próby odnalezienia kanistra, za pomocą którego W. M. miał dokonać przestępstwa lub wykroczenia, 5) organ I instancji uznał za fakt popełnienia przez W. M. przestępstwa lub wykroczenia pomimo braku prawomocnego wyroku w tej sprawie, 6) wskazał na fakt skorzystania przez obwinionego z odmowy składania wyjaśnień i nie przyznanie się do winy, 7) wskazał, że kara dyscyplinarna wymierzona wobec skarżącego powinna pozostawać współmierna do przewinienia obwinionego.