Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 marca 2016 r., sygn. VII SA/Wa 1131/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Jolanta Augustyniak-Pęczkowska, Sędziowie sędzia WSA Mirosława Kowalska, sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły(spr.), Protokolant ref. staż. Marcin Sieradzki, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 marca 2016 r. sprawy ze skargi M. R. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2015 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji I. uchyla zaskarżoną decyzję II. zasądza od Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz M. R. kwotę 457 (czterysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez M. R. jest decyzja Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] marca 2015 r., znak: [...], wydana w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej o pozwoleniu na użytkowanie.

Orzeczenie to zapadło po rozpatrzeniu odwołania E. i F. M. od decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2015 r. nr [...] stwierdzającej nieważność decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w [...] z dnia [...] lipca 1994 r. znak: [...]udzielającej E. M. i F. M. pozwolenia na użytkowanie garażu typu blaszak zlokalizowanego na działce nr [...] w obr. [...] przy ulicy [...] w [...]. Na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 ze zm., dalej: k.p.a.), Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego, na skutek ww. odwołania, uchylił decyzję organu wojewódzkiego z dnia [...] stycznia 2015 r. i odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w [...] z dnia [...] lipca 1994 r. znak: [...].

W uzasadnieniu decyzji na wstępie organ odwoławczy wskazał na tryb, w jakim orzekał, uregulowany w art. 156 k.p.a. Podał, iż postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji jest postępowaniem nadzwyczajnym, ponieważ stanowi wyjątek od ustanowionej w art. 16 § 1 k.p.a. zasady trwałości decyzji administracyjnych. Przedmiotem tego postępowania jest ocena, czy kontrolowana decyzja dotknięta jest jedną z wad enumeratywnie wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a., której wystąpienie powoduje konieczność wyeliminowania takiej decyzji (z obrotu prawnego) ze skutkiem ex tunc. Podkreślił, że organ administracji publicznej orzekający w tym nadzwyczajnym trybie, posiada jedynie uprawnienia kasacyjne tzn. rozstrzyga tylko i wyłącznie w kwestii istnienia bądź nieistnienia przesłanek z art. 156 § 1. Organ nadzoru, dokonując oceny czy zachodzą te przesłanki, uwzględnia stan faktyczny i prawny z daty wydania kontrolowanej decyzji. Postępowanie prowadzone we wskazanym trybie nie ma na celu ponownego merytorycznego rozpoznania sprawy, jak ma to miejsce w postępowaniu odwoławczym, lecz jedynie wyjaśnienie kwalifikowanej niezgodności z prawem. Dalej wyjaśnił, że zgodnie z ukształtowanym w orzecznictwie sądowo-administracyjnym poglądem, o rażącym naruszeniu prawa (w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a) decydują łącznie trzy przesłanki: oczywistość naruszenia prawa, charakter przepisu, który został naruszony oraz racje ekonomiczne lub gospodarcze w postaci skutków, które wywołuje decyzja. Wywiódł następnie, że badana w tym postępowaniu decyzja z dnia [...] lipca 1994 r. nie jest dotknięta taką wadą, ani żadną inną uregulowaną w ww. art. 156 § 1 Kodeksu. Organ odwoławczy nie podzielił w konsekwencji oceny w tym zakresie dokonanej w sprawie przez organ I instancji.