Wyrok WSA w Lublinie z dnia 29 grudnia 2015 r., sygn. II SA/Lu 324/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędziowie Sędzia NSA Witold Falczyński, Sędzia NSA Maria Wieczorek-Zalewska (sprawozdawca), Protokolant Starszy asystent sędziego Anna Ostrowska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 15 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi Generalnego [...] w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nakazania wykonania urządzeń zapobiegających szkodom oddala skargę.

Uzasadnienie

Wójt Gminy Z. decyzją z dnia [...]., Nr [...] nakazał G. D. D. K. i A. O. w L., aby przywróciła stan poprzedni na gruncie - drodze krajowej nr [...] - czyli przywróciła funkcję zaślepionemu przepustowi drogowemu, jaką miał on przed modernizacją drogi krajowej. Jednocześnie wskazał dwa alternatywne sposoby przywrócenia stanu poprzedniego: pierwszy - poprzez wykucie betonu, otworzenie światła starego przepustu i dostosowanie do warunków technicznych przebudowanej drogi, a drugi - poprzez wykonanie nowego przepustu, obok dotychczasowego, zgodnie z warunkami terenowymi i przepisami.

Organ I instancji ustalił stan faktyczny w oparciu o następujące środki dowodowe: zdjęcia wykonane przez wnioskodawców i dołączone do pisma z 9 lutego 2011r., dokumenty związane z rozbudową drogi krajowej nr [...], tj. pozwolenie wodnoprawne wydane przez Wojewodę L. z dnia [...]. Nr [...], środowiskowe uwarunkowania zgody oraz pozwolenie na budowę, wyjaśnienia właścicieli nieruchomości składane w postępowaniu, oględziny przeprowadzone w dniu 1 marca 2011r., opinia biegłego.

Na podstawie powyższego materiału dowodowego przyjął, że zlikwidowanie /zabetonowanie/ przepustu pod drogą krajową nr [...] zakłóciło stosunki wodne uniemożliwiając swobodny przepływ wody powierzchniowej z południa na północ.

Likwidacja przepustu miała miejsce podczas modernizacji drogi krajowej nr [...], chociaż pozwolenie wodnoprawne, środowiskowe uwarunkowania zgody oraz pozwolenie budowlane na rozbudowę tej drogi nie przewidywały likwidacji tego przepustu. Zdaniem organu I instancji likwidacja przepustu przez wykonawcę robót świadczy o samowoli budowlanej albo o niedopatrzeniu inwestora. Zakłócenie stosunków wodnych miało bezpośredni negatywny wpływ na nieruchomości leżące po południowej stronie drogi, ponieważ woda - nie mogąc spłynąć w kierunku rzeki - podtapiała domy. Ten stan, w ocenie organu, wypełnia dyspozycję art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy Prawo wodne, ponieważ zarządca drogi zakłócił stosunki wodne, a pomiędzy przyczyną zakłócenia stosunków wodnych, czyli zlikwidowaniem przepustu pod drogą krajową nr [...], a skutkiem w postaci podtapiania nieruchomości leżących wzdłuż drogi zachodzi bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, który w konsekwencji obliguje organ administracyjny do zastosowania rozwiązań przewidzianych w art. 29 ust. 3 powyższej ustawy.