Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 23 czerwca 2015 r., sygn. II SA/Wr 272/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mieczysław Górkiewicz (spr.), Sędziowie Sędzia WSA - Olga Białek, Sędzia WSA - Władysław Kulon, , Protokolant asystent sędziego - Wojciech Śnieżyński, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 czerwca 2015 r. sprawy ze skargi A. na uchwałę Rady Miejskiej W. z dnia ... w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie alei P.we W. oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 22 stycznia 2015 r. skarżący wezwał organ do "usunięcia naruszenia prawa w postaci uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w rejonie alej P. i K. dla działek ewidencyjnych o numerach ....". Wskazał, że bezzasadnie organ nie uwzględnił uwag do projektu planu, bowiem plan jest sprzeczny ze Studium. Jak podał, nabył nieruchomość (zapewne jej prawo użytkowania wieczystego) kierując się możliwościami jej zainwestowania wynikającymi z treści Studium i ustawy, bowiem dla obszaru tego nie było planu miejscowego. Według ustaleń Studium działki nr ... znajdują się w zespole urbanistycznym ośrodków usługowych, a jednocześnie wraz z częścią działki nr ... w obszarze lokalizacji węzła komunikacyjnego (ulica klasy G), część działki nr ... w korytarzu al. P. (ulica klasy Z*). Dalsza część tej działki i działki nr .... znajdują się w zespole urbanistycznym mieszkaniowym wielorodzinnym. Tymczasem w planie teren ten został przeznaczony pod tereny zieleni. Nie powinna mieć znaczenia odmienna koncepcja BRW. Nie jest trafny pogląd, że w braku nakazu dopuszczenia lub zakazu zakazu, planu może rozszerzać zakres zakazów ustalonych w kierunkach Studium (uzasadnienie uchwały niezgodne z wyrokami II OSK 2485/12 i 2080/11, II SA/Kr 93/14). Istotne znaczenie mają cele polityki przestrzennej w zespołach wielorodzinnych (powiązanie zabudowy mieszkaniowej z zielenią i jej uzupełnienie). Według Studium dla terenów tych dominujące są elementy usługowe, nie zaś zieleni (wyrok II SA/Kr 733/10). Przeznaczenie części terenu pod drogę 2 KDD ogranicza zakres uprawnień użytkowników wieczystych, przez co narusza ich interes prawny. Narusza władztwo planistyczne zaprojektowanie drogi dojazdowej dla przyszłych terenów usługowych i mieszkaniowych (wyrok II SA/Gd 348/14). Nie ma pewności, czy przyszłe założenia inwestycyjne będą realizowane. Nie wiadomo, czy organ rozważał możliwości innego przeprowadzenia drogi. Studium nie przewiduje kontynuacji tej drogi, która prowadzi znikąd donikąd. Sama koncepcja urbanistyczna nie może stanowić podstawy dla zaplanowania tej drogi.