Wyrok WSA w Lublinie z dnia 2 października 2014 r., sygn. II SA/Lu 667/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia NSA Grażyna Pawlos-Janusz, Sędziowie Sędzia NSA Krystyna Sidor, Sędzia WSA Bogusław Wiśniewski (sprawozdawca), Protokolant Referent Bartłomiej Maciak, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 2 października 2014 r. sprawy ze skargi Gminy na rozstrzygnięcie nadzorcze Wojewody z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały w sprawie przedłużenia czasu obowiązywania dotychczasowych taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków. oddala skargę.

Uzasadnienie

Rozstrzygnięciem nadzorczym z dnia [...] Wojewoda L. stwierdził nieważność uchwały Nr [...] Rady Gminy L. z dnia [...] w sprawie przedłużenia czasu obowiązywania dotychczasowych taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków określonych przez Zakład Usług Komunalnych i Mieszkaniowych w L. W ocenie organu nadzoru uchwała narusza w sposób istotny art. 24 ust. 9a ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzania ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem na uzasadniony wniosek przedsiębiorstwa wodociągowo - kanalizacyjnego, rada gminy przedłuża czas obowiązywania dotychczasowych taryf, lecz nie dłużej niż na jeden rok. Zdaniem Wojewody powyższy zapis uprawnia radę do przedłużenia taryf na okresy nie dłuższy, niż rok i tylko jednorazowo. Tymczasem zatwierdzone Uchwałą Rady Nr [...] z dnia [...] taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków określonych przez Zakład Usług Komunalnych i Mieszkaniowych w L. obowiązywały do 14 kwietnia 2013r., kiedy Uchwałą Nr [...] z dnia [...] r. Rada przedłużyła czas ich obowiązywania do dnia 13 kwietnia 2014r. Następnie kwestionowaną uchwałą Nr [...] Rada Gminy L. ponownie przedłużyła czas obowiązywania taryf na okres od dnia 14 kwietnia 2014 r. do dnia 14 kwietnia 2015 r. Wojewoda zwrócił uwagę, że na taką interpretacje wskazuje przede wszystkim przepis art. 24 ust. 1 ustawy, zgodnie którym przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne określa taryfę na 1 rok. Na roczny okres obowiązywania taryf wskazuje także przepis art. 24 ust. 1 w zw. z art. 24 ust. 10 ustawy w myśl którego, taryfy podlegają zatwierdzeniu w drodze uchwały rady gminy i obowiązują przez 1 rok, z zastrzeżeniem ust. 5a, 5b i 9a. Rada może wprawdzie podjąć nie tylko jedną, lecz kilka uchwał w sprawie przedłużenia obowiązywania dotychczasowych taryf, pod warunkiem jednakże, że zawarty we wniosku przedsiębiorstwa i zatwierdzony uchwałą rady gminy łączny okres przedłużenia taryf nie przekroczy ustalonego w przepisie art. 24 ust. 9a ustawy roku czasu. Wojewoda przekonywał, że uprawnienie rady gminy do przedłużenia czasu obowiązywania dotychczasowych taryf, zatwierdzonych wcześniej uchwałą rady zgodnie z procedurą określoną w art. 24 ust. 1-5 ustawy, należy traktować jako wyjątkową sytuację, w której przedsiębiorstwo wodociągowo - kanalizacyjne nie przedstawia do zatwierdzenia nowych cen i stawek opłat za dostarczaną wodę i odprowadzane ścieki. Ta wyjątkowa sytuacja wiąże się przede wszystkim z dokonaną przez przedsiębiorstwo analizą poziomu świadczenia usług, uzasadniającą utrzymanie dotychczasowego poziomu cen i stawek opłat. Stąd też omawiane uprawnienie rady powinno być interpretowane ściśle. Wojewoda zwrócił uwagę, że powyższa analiza ma mieć odzwierciedlenie w uzasadnieniu przedsiębiorstwa, które zgodnie z art. 24 ust. 9b ustawy winno zawierać w szczególności informacje dotyczące zakresu świadczonych usług oraz warunków ekonomicznych uzasadniających przedłużenie obowiązywania dotychczasowych taryf. W jego ocenie szczególnego trybu przedłużania czasu obowiązywania taryf nie należy traktować jako zasady zmierzającej do tego, że jeżeli przedsiębiorstwo zdecyduje, że ceny i stawki opłat pozostają na tym samym poziomie, a tym samym, że wysokość taryf nie zmieni się, przedsiębiorstwo może korzystać z możliwości przedłużenia czasu obowiązywania taryf wielokrotnie, na okresy łącznie przekraczające jeden rok. Tylko przez maksymalnie roczny okres czasu przedsiębiorstwo zostaje przez ustawodawcę zwolnione z prawnego wymogu sporządzenia, zgodnie z przepisami Ministra Budownictwa z dnia 28 czerwca 2006 r. taryf oraz wymogu przedstawienia organowi wykonawczemu gminy wniosku o zatwierdzenie taryf, w trybie art. 24 ust. 2 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków. Akceptacja odmiennego stanowiska mogłaby prowadzić do wyłączenia stosowania przepisów ustawy zawartych w art. 24 ust. 1 - 5 z woli przedsiębiorstwa. W sytuacji ponawiania wniosku o przedłużenie taryf przez przedsiębiorstwo w kolejnych latach wyłączona zatem byłaby także kontrola organów gminy w przewidzianym w tych przepisach zakresie. Po pierwotnie przyjętej uchwale w sprawie zatwierdzenia taryf, przedsiębiorstwo mogłoby przez wiele kolejnych lat składać wniosek o przedłużenie dotychczasowych taryf, unikając w ten sposób weryfikacji przez uprawniony organ kosztów, związanych ze świadczeniem usług przypisywanych do poszczególnych taryfowych grup odbiorców.