Wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 października 2013 r., sygn. I SA/Kr 1226/13

|Sygn. akt I SA/Kr 1226/13 | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 9 października 2013r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Paweł Dąbek (spr.), Sędziowie: WSA Jarosław Wiśniewski, WSA Bogusław Wolas, Protokolant: Bożena Piątek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 października 2013 r., sprawy ze skargi "T" Sp. z o.o. S.K.A. w K., na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z dnia 30 kwietnia 2013 r. nr [...], w przedmiocie odmowy oprocentowania nadpłat w podatku od nieruchomości za lata 2005 - 2007, I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz strony skarżącej koszty postępowania w kwocie 757 zł (siedemset pięćdziesiąt siedem złotych).

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją nr [...] z dnia 30 kwietnia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej działając na podstawie art. 228 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja Podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.; dalej: O.p.) utrzymał w mocy decyzję nr [...] Prezydenta Miasta K. z dnia 6 listopada 2012 r. w przedmiocie odmowy oprocentowania nadpłat w podatku od nieruchomości za lata 2005 - 2007.

Powyższe rozstrzygnięcia zapadły w następujących okolicznościach. Pismem z dnia 5 grudnia 2011 r "T" Sp. z o.o. S.K.A. z siedzibą w K. (dalej: strona skarżąca) zwróciła się do Prezydenta Miasta K. o uwzględnienie w rozrachunku z urzędu oprocentowania nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2005 - 2007. Skarżąca oparła swoje żądanie na twierdzeniu, że w terminie dwóch miesięcy od dnia złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty nie została wydana decyzja stwierdzająca nadpłatę podatku, a na opóźnienie to nie miało wpływu postępowanie strony skarżącej.

Decyzją z dnia 6 listopada 2012 r. Prezydent Miasta K. odmówił stronie skarżącej oprocentowania nadpłaty w podatku od nieruchomości z lata 2005-2007. Organ pierwszej instancji przyznał, że w sprawie nie dochowano dwumiesięcznego terminu na wydanie decyzji stwierdzającej nadpłatę, jednak na ten stan rzeczy miała wpływ postawa strony skarżącej. Organ wskazał, że strona skarżąca notorycznie nie dochowywała terminów do dokonania czynności określanych w wezwaniach organu. Podniósł, że w wezwaniach tych, zmierzających do prawidłowego ustalenia stanu faktycznego sprawy, organ wyznaczał stronie termin czternastodniowy. Tymczasem na wezwanie doręczone w dniu 3 lutego 2010 r. strona skarżąca odpowiadała częściowo w pismach z dnia 1 marca i 12 marca 2010 r. Kolejne wezwanie, doręczone w dniu 21 kwietnia 2010 r., zostało wykonane dopiero w dniach 28 czerwca i 11 sierpnia 2010 r. Wezwanie doręczone w dniu 9 lutego 2011 r. spotkało się z reakcją strony skarżącej w dniu 16 marca 2011 r., a odpowiedź na wezwanie doręczone w dniu 25 maja 2011 r. (wskazujące termin siedmiodniowy), została nadana w dniu 2 czerwca 2011 r. Z tych względów organ orzekł w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za lata 2005 - 2008 dopiero w dniu 2 września 2011 r., a w przedmiocie nadpłaty - w dniu 18 listopada 2011 r. Organ stwierdził, że w chwili upływu terminu dwumiesięcznego, a zatem w dniu 4 marca 2010 r. nie dysponował wszystkimi informacjami pozwalającymi na stwierdzenie nadpłaty, a aktywność strony skarżącej polegała na przewlekaniu postępowania. Co więcej, w decyzjach z dnia 2 września 2011 r. wysokość zobowiązania podatkowego określono odmiennie, niż w korektach deklaracji na podatek, składanych wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty. Organ zasadnie zatem wszczął postępowanie podatkowe, zmierzające do określenia wysokości tego zobowiązania. Także zatem treść tych decyzji przesądza w ocenie organu o przyczynieniu się do późniejszego zwrotu podatku i uniemożliwia roszczenie o oprocentowanie nadpłaty. Organ stwierdził ponadto, że wydanie decyzji wymiarowej niweczy skutki prawne złożonej korekty, stąd formułowany na jej podstawie wadliwy wniosek o stwierdzenie nadpłaty przestaje być prawnie wiążący. Organ stwierdził ponadto, że wydanie decyzji stwierdzającej nadpłatę (na skutek wadliwego wniosku) oznacza, że art. 78 § 3 pkt 3 lit. "b" O.p. nie ma zastosowania w sprawie (a istotny staje się art. 78 § 3 pkt 3 lit. "a" O.p.). Wobec tego nadpłata mogłaby zostać oprocentowania jedynie, gdyby nie została zwrócona podatnikowi w terminie 30 dni od wydania decyzji stwierdzającej nadpłatę (sytuacja taka nie miała miejsca w niniejszej sprawie). Organ wskazał również, że we wniosku z dnia 21 grudnia 2009 r. skarżąca wnosiła o zaliczenie nadpłaty na poczet zaległych i przyszłych zobowiązań podatkowych, zaś w myśl art. 76a § 2 O.p. zaliczenie nadpłaty następuje z dniem złożenia stosownego wniosku, stąd moment powstania roszczenia o nadpłatę pokrył się z chwilą dokonania zaliczenia tej nadpłaty.