Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 22 sierpnia 2013 r., sygn. II SA/Bk 984/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Roleder, Sędziowie sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.),, sędzia WSA Mirosław Wincenciak, Protokolant Marta Anna Lawda, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 sierpnia 2013 r. sprawy ze skargi M. R., P. R. i T. R. na uchwałę Rady Miejskiej Białegostoku z dnia 25 czerwca 2012 r. nr XXX/342/12 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla Dojlidy Górne w Białymstoku (obszar systemu przyrodniczego miasta) oddala skargę.

Uzasadnienie

II SA/Bk 984/12

UZASADNIENIE

Zaskarżoną w sprawie niniejszej uchwałą z dnia 25 czerwca 2012 r. nr XXX/342/12 Rada Miejska Białegostoku przyjęła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego części osiedla Dojlidy Górne w Białymstoku (obszar systemu przyrodniczego miasta). Przyjęcie planu poprzedzono następującą procedurą:

- w dniu 19 września 2011 r. Rada Miejska Białegostoku podjęła uchwałę w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części osiedla Dojlidy Górne w Białymstoku (obszar systemu przyrodniczego miasta). Granice obszaru przyszłego planu przedstawiono na załączniku graficznym;

- Prezydent Miasta Białegostoku podał do publicznej wiadomości informację o podjęciu uchwały intencyjnej i wyznaczył ostateczny termin składania wniosków do treści planu;

- uzyskano pozytywne uzgodnienia zakresu i stopnia szczegółowości informacji wymaganych w prognozie oddziaływania na środowisko;

- zarządzeniem z dnia 29 marca 2012 r. Prezydent Miasta Białegostoku rozpatrzył zgłoszone wnioski. W uzasadnieniu zarządzenia wskazano, że głównymi powodami nieuwzględnienia większości zgłoszonych wniosków (zawierających żądanie wyłączenia poszczególnych działek spod zakazu zabudowy) była "nieprzydatność do zabudowy ze względu na uwarunkowania ekofizjograficzne, w tym niekorzystne warunki gruntowo - wodne", przebieg przez działki linii energetycznych wysokiego napięcia oraz konieczność zarezerwowania terenów pod projektowaną drogę układu podstawowego;