Wyrok WSA w Łodzi z dnia 7 października 2020 r., sygn. II SA/Łd 735/17

Planowanie przestrzenne

Dnia 7 października 2020 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Ewa Cisowska-Sakrajda Sędzia WSA Agnieszka Grosińska-Grzymkowska Protokolant St. sekretarz sądowy Anna Łyżwa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 października 2020 roku sprawy ze skargi R. W. na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 22 lutego 2017 r. nr XLII/1109/17 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części obszaru miasta Łodzi położonej w dolinie rzeki Sokołówki, obejmującą zachodnią część osiedla Sokołów - oddala skargę. ał

Uzasadnienie

Pismem z dnia 16 sierpnia 2017 r. R. W., właściciel działki nr [...], położonej w Ł. przy ulicy A nr 265, na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2016 r. poz. 446 ze zm.), dalej w uzasadnieniu przywoływanej jako "u.s.g.", wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi z dnia 22 lutego 2017 r. nr XLII/1109/17 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru miasta Łodzi położonego w dolinie rzeki Sokołówki, obejmującej zachodnią część osiedla Sokołów (Dz. Urz. Woj. Łódzkiego z 2017 r. poz. 1294), dalej w uzasadnieniu przywoływanej także jako "uchwała", a także na uchwałę Rady Miejskiej w Łodzi nr XCI/1600/10 z dnia 7 lipca 2010 r. w sprawie ustanowienia zespołu przyrodniczo - krajobrazowego "Dolina Sokołówki" (Dz. Urz. Woj. Łódzkiego Nr 245, poz. 1976), dalej w uzasadnieniu przywoływanej jako "uchwała przyrodniczo - krajobrazowa". Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności ww. uchwał oraz zasądzenie kosztów postępowania. Uchwale w sprawie miejscowego planu zarzucił naruszenie art. 6 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2017 r. poz. 1073 ze zm.), dalej w uzasadnieniu przywoływanej jako "u.p.z.p.", oraz art. 32 ust. 1 i art. 21 ust. 1, art. 31 ust. 3 i art. 64 Konstytucji RP. W ocenie skarżącego uchwała ta nieproporcjonalnie narusza i ingeruje w jego prawo własności oraz prawo własności właścicieli działek położonych na obszarze zespołu przyrodniczo - krajobrazowego "Dolina Sokołówki". Podkreślił, że przed ustanowieniem ww. zespołu przyrodniczo - krajobrazowego i uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, działka skarżącego objęta była przeznaczeniem magazynowo - produkcyjnym. Działka ta uzbrojona jest w sieć energetyczną, wodociągową i telefoniczną, i jest położona niedaleko wylotu z miasta w kierunku północnym oraz w obszarze pełnej infrastruktury handlowej i usługowej. W tej sytuacji przepisy miejscowego planu niezasadnie i bezpodstawnie wyłączają na tym terenie możliwość realizacji nowej zabudowy oraz wprowadzają niemal całkowity zakaz rozbudowy istniejących obiektów. Skarżący podkreślił, że wnioskował w uwagach zgłaszanych do projektu uchwały, by część jego działki objęta w planie symbolem 2R, położona na wschód od elektroenergetycznych linii przesyłowych, została przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową z dopuszczeniem inwestycji usługowych i nieuciążliwego przemysłu, tak jak to było możliwe dotychczas. Uwaga ta nie została jednak uwzględniona w związku z wprowadzeniem ograniczenia w zabudowie z powodu usytuowania działki w granicach zespołu przyrodniczo - krajobrazowego "Dolina Sokołówki". Co więcej skarżący wyjaśnił, że w uzasadnieniu uchwały o niezasadności wezwania do usunięcia naruszenia prawa, organ zamieścił nieprawdziwe i sprzeczne ze sobą wyjaśnienia dotyczące zakazów zabudowy działki nr [...]. Organ stwierdził, że działka skarżącego wcześniej była położona w strefie niezurbanizowanej (naturalnej), w granicach której obowiązywał zakaz zabudowy, podczas gdy jest ona zabudowana, a postawiony w jej obrębie budynek przemysłowy istnieje od 40 lat. Ponadto działka skarżącego znajduje się w skupisku zabudowy gdyż każda z działek sąsiednich jest zabudowana, a na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z dnia 2 czerwca 1993 r. dopuszczona była na tym terenie "zabudowa mieszkaniowa i towarzysząca jej zabudowa gospodarcza w ramach istniejących skupisk zabudowy wzdłuż dróg w pasie 50 m". Skarżący akcentował, że jego działka była i jest objęta terenem należącym do "strefy zurbanizowanej, zabudowanej lub słabo zabudowanej". Dodał, że uchwała przyrodniczo - krajobrazowa decyduje o sposobie zagospodarowania nieruchomości wchodzących w skład tego zespołu, w tym działki nr [...], a tym samym w swoich skutkach jest bardzo podobna do uchwały w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Dokonane przez Radę Miejską w Łodzi ograniczenie prawa własności skarżącego jest nieproporcjonalne i nieuzasadnione. Rzeczywisty sposób użytkowania obszaru objętego zespołem "Dolina Sokołówki" całkowicie przeczy istnieniu szczególnych walorów widokowych i estetycznych tego terenu. Z tego względu skarżący zarzuca organowi, że ochrona fragmentów krajobrazu naturalnego i kulturowego, ze względu na ich walory widokowe i estetyczne, nie uzasadnia ograniczenia przysługującego mu prawa własności. Skarżący podkreślił, że w jego ocenie możliwe jest pogodzenie konieczności ochrony interesu społecznego, jakim jest ochrona przyrody, z koniecznością ochrony jego interesu prywatnego, jakim jest prawo zabudowy jego nieruchomości, przez ograniczenie obszaru zespołu przyrodniczo - krajobrazowego i wyłączenie z niego działki skarżącego.