Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 marca 2013 r., sygn. III SA/Wa 2877/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Anna Wesołowska, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędzia WSA Marek Kraus (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Marika Krawczyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 marca 2013 r. sprawy ze skargi C. S.A. z siedzibą w W. (dawniej: C. sp. z o.o. z siedzibą w W.) na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) stwierdza, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz C. S.A. z siedzibą w W. (dawniej: C. sp. z o.o. z siedzibą w W.) kwotę 457 zł (słownie: czterysta pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Minister Finansów w interpretacji indywidualnej z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] uznał za nieprawidłowe, stanowisko C. Sp. z o. o. z siedzibą w W. ( obecnie C. S.A ) (dalej: "Spółka", "Skarżąca"), przedstawione we wniosku w sprawie o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Skarżąca jest spółką produkcyjną, której przedmiotem działalności jest produkcja sprzętu elektronicznego, w tym dekoderów służących do odbioru telewizji satelitarnej oraz innych urządzeń elektronicznych. W dniu 1 grudnia 2007 r. zawarła umowę ze spółką C. S.A (dalej: "C.") dotyczącą dzierżawy linii technologicznej (dalej: "Umowa"). Na podstawie Umowy C. oddał Skarżącej przedmiot dzierżawy do używania i pobierania pożytków, a Skarżąca zobowiązała się do zapłaty czynszu dzierżawnego na podstawie faktur VAT wystawianych w miesięcznych okresach rozliczeniowych. Na linię technologiczną, będącą zespołem urządzeń wraz z oprogramowaniem, składały się: maszyny typu Pick & Place, kompresor, drukarka, transportery, fala lutująca, jak również piec rozpływowy (dalej: "piec"). Umowa została zawarta na okres 7 lat. Przedmiot dzierżawy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych Skarżącej i podlegał w Spółce amortyzacji zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości z 29 kwietnia 1994 r. (Dz. U. 2009, Nr 152, poz. 1223 ze zm., dalej: "u.o.r.") oraz zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (dalej: "amortyzacja finansowa") przez okres trwania Umowy. Odpisy amortyzacyjne nie były przez Skarżącą rozpoznawane jako koszty podatkowe. Kosztem uzyskania przychodów Spółki były uiszczane zgodnie z Umową miesięczne raty czynszu za dzierżawę w wartościach netto. Umowa dla celów bilansowych była traktowana przez Strony umowy jako umowa leasingu finansowego, natomiast dla celów podatkowych jako umowa leasingu operacyjnego. W szczególności Umowa spełnia warunki określone w art. 17 b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: "u.p.d.o.p.").