Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. II SA/Gd 363/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska Sędziowie: Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz (spr.) Sędzia NSA Krzysztof Ziółkowski Protokolant: Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Szczepkowska po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2012 r. na rozprawie sprawy ze skargi K. P. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 9 maja 2012 r., nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia do rozbiórki obiektu budowlanego 1. oddala skargę, 2. przyznaje radcy prawnemu A. B. od Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wynagrodzenie wraz z należnym podatkiem od towarów i usług w łącznej kwocie 295, 20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Uzasadnienie

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego - postanowieniem z 21 marca 2012 roku, wydanym na podstawie art. 20 § 1 pkt 4, art. 119 i art. 121 § 2

i § 4 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 roku o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 roku, nr 229, poz. 1954 ze zm. - dalej jako "p.e.a."), nałożył na K. P. grzywnę w wysokości 10.000 zł w celu przymuszenia do wykonania obowiązku rozbiórki obiektu budowlanego o konstrukcji drewnianej, nietrwale związanego z gruntem, pełniącego funkcję letniskową, wynikającego z decyzji tego organu z 11 października 2000 roku, utrzymanej w mocy decyzją ostateczną Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z 6 grudnia 2000 roku.

W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, że wobec niewykonania nałożonego obowiązku, upomnieniem z dnia 24 sierpnia 2011 roku, wezwał zobowiązaną do wykonania obowiązku z zagrożeniem wszczęcia postępowania egzekucyjnego. Następnie, po upływie siedmiodniowego terminu od daty doręczenia upomnienia, tytułem wykonawczym nr [...] z dnia 8 listopada 2011 roku wszczął postępowanie egzekucyjne. Organ wyjaśnił także, że mając na uwadze fakt niewykonywania obowiązku rozbiórki, nałożył na zobowiązaną grzywnę w celu przymuszenia, uwzględniając nietrwałe związanie z gruntem opisanego powyżej obiektu budowlanego. Wysokość nałożonej grzywny w celu przymuszenia organ ustalił na podstawie art. 121 § 1, § 2 i § 4 p.e.a. na kwotę 10.000 zł tj. w maksymalnej wysokości, mając na uwadze, że nakaż rozbiórki podlega rygorowi wykonania od 11 lat. Przez tak długi okres czasu zobowiązana nie wykonała nakazu rozbiórki, zmuszając tym samym organ egzekucyjny do dokonywania czynności egzekucyjnych. Organ podkreślił również, że grzywna ta nie jest karą, ale środkiem przymusu. Wykonując nałożony obowiązek rozbiórki, zobowiązana uniknie konieczności zapłaty wartości nałożonej grzywny. Organ I instancji wyjaśnił nadto, że z uwagi na specyficzną właściwość grzywny w celu przymuszenia, związaną z możliwością jej umorzenia w przypadku wykonania egzekwowanego obowiązku, stanowi ona mniej dolegliwy środek niż ewentualne zastosowanie wykonania zastępczego. W postępowaniu zastępczym zobowiązany obciążony zostaje bowiem wszystkimi kosztami związanymi z wykonaniem za niego egzekwowanego obowiązku rozbiórki. Organ podkreślił przy tym, iż zobowiązany powinien wykonać nakaz rozbiórki niezwłocznie, a organy nadzoru budowlanego winny dążyć do jak najszybszego wyegzekwowania obowiązku rozbiórki. Z tej też przyczyny nakładanie grzywny o mniejszej wartości wydaje się nieefektywne i niecelowe.