Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 20 listopada 2012 r., sygn. II SA/Bd 907/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Anna Klotz Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Brzezińska Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak (spr.) Protokolant Jakub Jagodziński po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 listopada 2012r. sprawy ze skargi J.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] lipca 2012r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Wójt Gminy S., po ponownym rozpatrzeniu wniosku J. S., na podstawie art. 59 ust. 1, art. 60 ust. 1 i 4, art. 61 ust. 1, art. 63 ust. 2 i art. 64 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej powoływanej jako kpa), odmówił ustalenia warunków zabudowy dla zmiany zagospodarowania terenu polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego oraz budynku garażowo-gospodarczego na terenie działki nr [...] w miejscowości P.

W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że powodem wydania decyzji odmownej było niespełnienie w sprawie przesłanki z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, albowiem działka objęta inwestycją nie jest dostępna z tej samej drogi publicznej co zabudowane nieruchomości usytuowane w obszarze analizy, wyznaczonym zgodnie z § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. z 2003 r. Nr 164, poz. 1588), jako co najmniej trzykrotna szerokość frontu działki wnioskodawcy (3 x137 m) tj. minimum 411 m w każdą stronę od granic jego działki. Organ wyjaśnił, że analizie zostały poddane wszystkie zabudowania znajdujące się w tak wyznaczonym obszarze analizy tj. działki nr [...], i że w wynika przeprowadzonej analizy stwierdził, że żadna działka zabudowana będąca w ternie analizowanym nie jest dostępna z tej samej drogi publicznej co działka wnioskodawcy nr [...], gdyż działki nr [...] dostępne są z ul. [..], stanowiącej publiczną drogę gminną, natomiast działka nr [...] poprzez drogę wewnętrzną o nr działki [...], może mieć dostęp do drogi publicznej oznaczonej symbolem [..] i [...] lub do drogi krajowej nr [...]. Podkreślając, że warunek z art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym jest spełniony wyłącznie wówczas, gdy któraś z sąsiednich działek dostępnych z tej samej drogi publicznej jest zabudowana oraz, że w sprawie żadna z sąsiednich działek dostępnych z tej samej drogi publicznej nie jest zabudowana i, że działki w bezpośrednim sąsiedztwie terenu inwestycji użytkowane są jako lasy i łąki, organ stwierdził, że pomimo spełnienia pozostałych warunków z art. 61 ust. 1 ww. ustawy (pkt 2-5), w tym warunku dostępności terenu inwestycji do drogi poprzez działkę nr [...] jako drogę wewnętrzną (pkt 2), nie można było w sprawie wydać decyzji ustalającej warunki zabudowy, ponieważ konstrukcja art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wymaga dla ustalenia warunków zabudowy łącznego spełnienia wszystkich przesłanek z art. 61 ust. 1 ww. ustawy, a niespełnienie którejkolwiek z nich czyni zamierzenie inwestycyjne niemożliwym do zrealizowania. Ponadto organ zaznaczył, że wnioskowana inwestycja nie spełnia wymogu zagwarantowania ładu przestrzennego w obszarze analizowanym, mając odmienne od nieruchomości sąsiednich uwarunkowania środowiskowe i kompozycyjno-estetyczne oraz wymagania funkcjonalne i gospodarczo-społeczne.