Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 października 2012 r., sygn. II SA/Wa 1521/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Grochowska-Jung Sędziowie WSA Sławomir Fularski Ewa Marcinkowska (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2012 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w Warszawie na uchwałę Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 9 lipca 2009 r. nr LVIII/1751/2009 w przedmiocie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu miasta stołecznego Warszawy 1. stwierdza nieważność § 4 pkt 1 we fragmencie "za zgodą właściciela" oraz § 6 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 zaskarżonej uchwały Rady Miasta Stołecznego Warszawy, 2. stwierdza, że zaskarżona uchwała w części określonej w pkt 1 wyroku nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Prokurator Okręgowy w Warszawie, działając na podstawie art. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (Dz. U. z 2011 r. Nr 270, poz. 1599 ze zm.) oraz art. 3 § 2 pkt 5, art. 50 § 1, art. 52 § 1 i art. 53 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na Uchwałę Nr LVIII/1751/2009 Rady Miasta Stołecznego Warszawy z dnia 9 lipca 2009 r. w sprawie zasad wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu miasta stołecznego Warszawy (Dz. Urz. Woj. Maz. Nr 132, poz. 3937) w części obejmującej § 4 pkt 1 oraz § 6 ust. 1 pkt 1 i 2 tej Uchwały, zarzucając:

1. istotne naruszenie prawa, tj. przekroczenie upoważnienia z art. 21 ust. 1 pkt 2 oraz art. 21 ust. 3 w związku z art. 4 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 266 ze zm.), poprzez wprowadzenie jako kryterium różnicowania podmiotów w § 4 pkt 1 warunku "zamieszkiwania za zgodą właściciela", pomimo braku po stronie Rady Miasta Stołecznego Warszawy kompetencji do ustalenia ww. ograniczenia, co skutkuje nierównym traktowaniem podmiotów o takich samych cechach istotnych (relewantnych) przewidzianych ustawą, do których należą - niezaspokojone potrzeby mieszkaniowe i niskie dochody;