Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 1 października 2012 r., sygn. II SA/Gl 362/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Bonifacy Bronkowski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędzia NSA Ewa Krawczyk, Protokolant Specjalista Małgorzata Orman, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2012 r. sprawy ze skargi J. C. na uchwałę Rady Miejskiej w Bielsku-Białej z dnia 22 listopada 2011 r. nr XIII/295/2011 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

W wezwaniu z dnia [...] r. skierowanym do Rady Miejskiej w B J.C wniosła o usunięcie naruszenia prawa uchwałą tej Rady z dnia [...] r. nr [...], w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie mieszkalnictwa w K.- w rejonie ulic [...] pomiędzy potokami bez nazwy (oznaczonej dalej jako uchwała zaskarżona lub uchwała z dnia [...] r. ), przez jej uchylenie oraz wprowadzenie na objętym uchwałą terenie rozwiązań komunikacyjnych z wyłączeniem jej prywatnej nieruchomości.

Na wezwanie to J.C. nie uzyskała odpowiedzi. W konsekwencji wniosła w ustawowym terminie za pośrednictwem swojego pełnomocnika skargę do sądu administracyjnego domagając się stwierdzenia nieważności w/w uchwały i zasądzenia na jej rzecz kosztów postępowania. Zarzuciła, że uchwała ta została podjęta z naruszeniem art. 1 ust. 2 pkt 7 oraz art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm., zwanej dalej ustawą lub ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) w związku z art. 21 ust. 1 i 2, art. 31 ust. 3, art. 64 ust. 1, 2 i 3 Konstytucji RP i art. 1 Protokołu dodatkowego Nr 1 do Konwencji ochrony praw człowieka i podstawowych wolności, poprzez niewłaściwą ich interpretację i niewłaściwe zastosowanie, które w konsekwencji uniemożliwia jej realizację uprawnień właścicielskich do stanowiącej jej własność nieruchomości. Zarzuciła również naruszenie art. 10 ust. 1 pkt 1 i 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez nie uwzględnienie dotychczasowego przeznaczenia terenu oraz stanu prawnego gruntu, § 11 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1587, zwanego dalej rozporządzeniem z dnia 26 sierpnia 2003 r.) poprzez brak szczegółowej prognozy wpływu ustaleń planu na dochody własne i wydatki gminy.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00