Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 5 września 2012 r., sygn. I SA/Bk 202/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Wojciech Stachurski, Sędziowie sędzia WSA Sławomir Presnarowicz, sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska (spr.), Protokolant Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 września 2012 r. sprawy ze skargi A. M. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w B. z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie długu celnego oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu [...] marca 2009 r. A. M. (dalej także, jako skarżący) złożył wniosek o objęcie procedurą dopuszczenia do obrotu towaru w postaci samochodów osobowych Toyota Corolla, Nissan Sentra i Mazda 3 oraz pozostałych towarów z listy mienia przesiedlenia oraz o zwolnienie z cła, podatku akcyzowego i VAT.

Naczelnika Urzędu Celnego w Ł. po wszczęciu postępowania celnego

w celu sprawdzenia czy nie został złamany warunek określony w art. 2 i art. 7 rozporządzenia Rady (EWG) nr 918/83 decyzją z [...] lipca 2011 r. określił skarżącemu wysokość długu celnego w kwocie 15.896,00 zł. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, iż doszło do naruszenia art. 2 i art. 7 Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 918/83 z 28 marca 1983 r. ustanawiającego Wspólnotowy system zwolnień celnych (Dz. U. UE.L.1983.105.1, dalej jako rozporządzenie Rady

nr 918/83), którego przepisy obowiązywały w 2009 r.

Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie organ I instancji wskazał, iż podstawą wydania decyzji, było ustalenie, iż skarżący nie spełnił warunku zaprzestania zamieszkiwania w USA i ustalenia miejsca zamieszkania na obszarze celnym Wspólnoty.

Dyrektor Izby Celnej w B. uchylił powyższą decyzję i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania organowi I instancji.

Decyzją z dnia [...] lutego 2012 r. Nr [...], wydaną w wyniku ponownego rozpoznania sprawy, Naczelnik Urzędu Celnego w Ł. określił skarżącemu kwotę wynikającą z długu celnego w kwocie 15.896,00 zł, wraz z odsetkami od dnia następującego po dniu powstania długu celnego, tj. od dnia [...] marca 2009 r. do [...] lipca 2010 r., tj. do dnia poprzedzającego dzień wszczęcia postępowania. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż skarżący opuścił terytorium państwa trzeciego, ale akt ten nie był ostatnią czynnością procesu przesiedlenia na teren Wspólnoty, ze względu na fakt, iż nie zakończył on swoich osobistych spraw na terytorium USA, a co za tym idzie, złożył on pozorne oświadczenie o ustaleniu miejsca zamieszkania na terytorium Wspólnoty.