Wyrok WSA w Warszawie z dnia 28 sierpnia 2012 r., sygn. II SA/Wa 796/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędziowie WSA Iwona Dąbrowska (spr.), Adam Lipiński, Protokolant Asystent sędziego Mateusz Rogala, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 sierpnia 2012 r. sprawy ze skargi P. K. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2012 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby - oddala skargę -

Uzasadnienie

Komendant Wojewódzki Policji [...] rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] grudnia 2011 r., wydanym na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 9 w zw. z art. 45 ust. 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 43, poz. 277 ze zm.), zwolnił P. K. ze służby w Policji z dniem [...] grudnia 2011 r. Jednocześnie na podstawie art. 108 § 1 kpa organ nadał decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.

W uzasadnieniu organ podał, że w dniu [...] marca 2010 r. Prokurator Prokuratury Rejonowej w [...] w ramach prowadzonego śledztwa własnego przedstawił P. K. zarzut popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 kk, polegający na tym, że: "w dniu [...] marca 2010 r. w [...] , będąc w stanie nietrzeźwości - mając [...] mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, kierował samochodem osobowym (...)".

W związku z tym, zgodnie z treścią art. 39 ust. 1 ustawy o Policji wszczęcie przeciwko policjantowi postępowania karnego o przestępstwo umyślne, ścigane z oskarżenia publicznego, nałożyło na przełożonego właściwego w sprawach osobowych obowiązek zawieszenia P. K. w czynnościach służbowych, co zostało dokonane rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] marca 2010 r. Następnie rozkazem personalnym nr [...] z dnia [...] maja 2010 r., Komendant Wojewódzki Policji [...] przedłużył okres zawieszenia P. K. w czynnościach służbowych do czasu ukończenia postępowania karnego.

W związku z upływem 12 miesięcy zawieszenia w czynnościach służbowych Komendant Wojewódzki Policji [...] w dniu [...] sierpnia 2011 r., wszczął postępowanie administracyjne zmierzające do zwolnienia P. K. ze służby w Policji na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 9 ustawy o Policji. Zgodnie z jego dyspozycją policjanta można zwolnić ze służby w Policji w przypadku upływu 12 miesięcy zawieszenia w czynnościach służbowych, jeżeli nie ustały przyczyny będące podstawą tego zawieszenia. Organ zaznaczył przy tym, że zwolnienie stanowi jedną z fakultatywnych podstaw zwolnienia policjanta ze służby. Ponadto organ wyjaśnił, że ustawa o Policji w żaden sposób nie reguluje, jakimi przesłankami powinien kierować się przełożony przy podejmowaniu tego rodzaju decyzji oraz nie wskazuje szczególnych okoliczności, które należy uwzględnić przy analizowaniu i ocenie sprawy. Decydującym dla zastosowania tego trybu zwolnienia jest fakt upływu 12 miesięcy zawieszenia policjanta w czynnościach służbowych oraz nie ustania przyczyn będących podstawą tego zawieszenia. Dalej organ podał, że w toku przeprowadzonego postępowania potwierdzono fakt przedstawienia P. K. zarzutu popełnienia przestępstwa umyślnego, ściganego z oskarżenia publicznego z art. 178 § 1 kk. W materiałach postępowania administracyjnego zgromadzono także kserokopie dokumentów z akt postępowania przygotowawczego. Podjęte w toku postępowania administracyjnego czynności dowodowe nie dały podstaw do jednoznacznego określenia daty zakończenia postępowania karnego oraz stanowiącego podstawę faktyczną zawieszenia wymienionego policjanta w czynnościach służbowych. Organ podniósł, że nie można w sposób pewny i jednoznaczny określić terminu zakończenia postępowania przygotowawczego w sprawie. Dlatego też, z uwagi na fakt toczącego się wobec P. K. postępowania karnego i związany z nim fakt zawieszenia policjanta w czynnościach służbowych oraz trudny i jednoznaczny do określenia termin jego zakończenia, Komendant Wojewódzki Policji [...] wydał rozkaz personalny o zwolnieniu P. K. ze służby w Policji. Dodatkowo organ wskazał, że obok faktu przedłużającego się od dnia [...] marca 2010 r. stanu zawieszenia funkcjonariusza w czynnościach służbowych, za zwolnieniem P. K. ze służby w Policji, w trybie art. 41 ust. 2 pkt 9 ustawy o Policji, przemawia charakter zarzucanego mu przestępstwa oraz wzgląd na wizerunek Policji w społeczeństwie. Zdaniem organu, szczególny status i zadania Policji w zapewnianiu porządku prawnego, które nie mogą być realizowane przez osoby podejrzane o popełnienie tego rodzaju przestępstwa, stanowiły usprawiedliwioną przesłankę podjęcia postępowania zmierzającego do zwolnienia funkcjonariusza ze służby. Komendant Wojewódzki Policji [...] dodał, że zgodnie z art. 25 ustawy o Policji, służbę w Policji może pełnić obywatel o nieposzlakowanej opinii, niekarany, korzystający z pełni praw publicznych, posiadający, co najmniej średnie wykształcenie oraz zdolność fizyczną i psychiczną do służby w formacjach uzbrojonych, podległych szczególnej dyscyplinie służbowej, której gotów jest się podporządkować. Policjant jako osoba powołana do egzekwowania przepisów prawa sama musi przestrzegać tego prawa w najwyższym stopniu. Wszelkie niepraworządne działanie policjanta, jak również uzasadnione podejrzenie o takie działanie, rodzić muszą kroki zmierzające do usunięcia funkcjonariusza z szeregów Policji. W ocenie organu, powyższe argumenty wypełniają nie tylko pojęcie ważnego interesu służby, ale również ważnego interesu społecznego.