Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 czerwca 2012 r., sygn. II SA/Po 232/12

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Protokolant St. sekr. sąd. Monika Pancewicz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2012 r. sprawy ze skargi W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia (...) nr (...) w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia (...) listopada 2011 r., nr (...), Burmistrz K., na podstawie art. 4 ust. 2 pkt. 2, art. 59 ust. 1, art. 60 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm.) oraz art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej kpa) po rozpatrzeniu wniosku W. K. odmówił ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego w S. przy ul. (...), działka nr (...), ark. mapy (...).

W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia wskazano, że Waldemar Kałka zwrócił się do organu z wnioskiem o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego w S. przy ul. (...), działka nr (...). Sporządzona następnie analiza funkcji oraz cech zagospodarowania terenu wykazała, że planowana inwestycji nie spełnia wymagań określonych w art. 61 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w zakresie kontynuacji istniejącej zabudowy oraz braku konieczności uzyskania zgody na zmianę sposobu przeznaczenie gruntów rolnych i leśnych na cele nierolnicze i nieleśne. Na potrzeby przeprowadzonej analizy wyznaczono obszar obejmujący trzykrotność frontu działki, na której ma zostać zrealizowana inwestycja tj. około 120 m. Powyższe wyznaczenie obszaru analizowanego znajdywało swoje uzasadnienie w fakcie, iż teren powyższy stanowi pewną urbanistyczną całość - zwarty zespół gruntów niezabudowanych. Równocześnie jego analiza ujawniła, iż planowana inwestycja ma być zlokalizowana w terenie o przeważającej funkcji zagrodowej, gdyż na terenie nią objętym występuje rozproszona zabudowa zagrodowa i tereny pól uprawnych. Zabudowa mieszkaniowa i rzemieślnicza występuje w dalszym sąsiedztwie, nie znajdującym się na terenie analizowanym. Stąd uznać należało, iż realizacja przedmiotowej inwestycji nie będzie kształtowała harmonijnej przestrzeni z uwzględnieniem uwarunkowań i wymagań funkcjonalnych, a także kompozycyjno - estetycznych zgodnych z założeniami ładu przestrzennego. Umożliwienie zabudowy w obszarze niezabudowanym nie stanowiłoby więc przejawu kształtowaniu przestrzeni lecz zakłócałoby istniejący ład przestrzenny. Argumenty powyższe wskazują, iż nie ma obecnie możliwości ustalenia niezbędnych parametrów planowanej inwestycji wynikających z analizy otoczenia. Jak podkreślono powstanie nowych terenów zurbanizowanych powinno odbywać się na podstawie opracowań planistycznych, o jakich mowa w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Dodatkowo wskazano, iż przeciwko dopuszczeniu planowanej inwestycji przemawiają zapisy obowiązującego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.