Wyrok WSA w Lublinie z dnia 4 kwietnia 2012 r., sygn. I SA/Lu 144/12

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesława Achrymowicz, Sędziowie Sędzia NSA Anna Kwiatek (sprawozdawca),, Sędzia NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Protokolant Starszy inspektor Magdalena Futyma, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2012 r. sprawy ze skargi Syndyka masy upadłości M. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2009 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej, po rozpatrzeniu odwołania Syndyka masy upadłości M. S., utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty 2009 r.

Jak wynika z akt sprawy, M. S. w 2009 r. prowadził działalność gospodarczą w zakresie skupu złomu i metali kolorowych. Postanowieniem z dnia 26 lipca 2011 r. Sąd Rejonowy z siedzibą w Ś. IX Wydział Gospodarczy dla spraw upadłościowych i naprawczych ogłosił upadłość dłużnika M. S.. Tym samym, na mocy art. 144 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. z 2009 r., Nr 175, poz. 1361 ze zm.) Syndyk masy upadłości podatnika M. S. stał się stroną prowadzonego przez organ postępowania.

W ramach przeprowadzonego, w okresie od dnia 15 kwietnia do 5 września 2011 r., postępowania kontrolnego, na podstawie rejestrów zakupu i sprzedaży VAT oraz deklaracji VAT-7 ustalono, że podatnik w miesiącu lutym 2009 r. zawyżył podatek naliczony o kwotę 44.037,40 zł, poprzez zaewidencjonowanie w rejestrze zakupów 4 faktur wystawionych przez A w J., które dokumentowały czynności nie mające w rzeczywistości miejsca.

Zgodnie z tymi fakturami w okresie od 20 lutego do 25 lutego 2009 r. A miał dokonać, na rzecz M. S. sprzedaży złomu stalowego o wartości 200.170 zł.

Organ podatkowy I instancji ustalił, że przedmiotowe faktury dokumentowały czynności, które nie zostały dokonane z ich wystawcą, czego konsekwencją było bezpodstawne obniżenie przez podatnika podatku należnego o podatek naliczony z nich wynikający.