Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 1 grudnia 2011 r., sygn. IV SA/Po 1057/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska Sędziowie WSA Bożena Popowska WSA Tomasz Grossmann /spr./ Protokolant st.sekr.sąd. Justyna Frankowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2011r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Środzie Wlkp. na uchwałę Rady Gminy Kleszczewo z dnia 27 grudnia 2002r., nr IV/20/2002 w przedmiocie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych 1. stwierdza nieważność uchwały Rady Gminy Kleszczewo nr IV/20/2002 z dnia 27 grudnia 2002r w części obejmującej § 2 i § 3 ; 2. określa, że uchwała Rady Gminy Kleszczewo nr IV/20/2002 z dnia 27 grudnia 2002r w części obejmującej § 3 zaskarżonej uchwały nie może być wykonana.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 09 września 2011 r. (sygn. akt Pa 17/11) Prokurator Rejonowy w Środzie Wielkopolskiej (dalej: "Prokurator" lub "Skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na podjętą przez Radę Gminy Kleszczewo (dalej: "Rada") uchwałę Nr IV/20/2002 z dnia 27 grudnia 2002 r. (dalej: "Uchwała") w sprawie ustalenia liczby punktów sprzedaży napojów zawierających powyżej 4,5% alkoholu (z wyjątkiem piwa), przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży jak i w miejscu sprzedaży oraz zasad usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych, zmienionej uchwałą Rady nr XLIX/242/2006 z dnia 27 września 2006 r. - w części obejmującej § 2 oraz § 3 Uchwały.

Z powołaniem się na zarzut istotnego naruszenia prawa, tj. art. 7 i art. 49 [powinno być raczej: "art. 94" - uw. Sądu] Konstytucji w zw. z art. 12 ust. 2 i art. 14 ust. 5 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2002 r. Nr 147, poz. 1231 z późn. zm.; dalej: "ustawa o wychowaniu w trzeźwości", w skrócie "u.w.t.") - poprzez przekroczenie przez Radę w przepisach § 2 i § 3 Uchwały upoważnienia ustawowego, polegające na sprzecznym z założeniami ww. ustawy, niejasnym i nieprecyzyjnym określeniu w § 2 Uchwały sposobu mierzenia odległości pomiędzy obiektami uznanymi za chronione a punktami sprzedaży i podawania alkoholu, jak również nieprecyzyjnym ustaleniu w § 3 Uchwały usytuowania miejsc jednorazowej sprzedaży alkoholu - Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności Uchwały w zaskarżonej części.