Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 30 listopada 2011 r., sygn. IV SA/Po 737/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Dybowski Sędziowie WSA Izabela Bąk - Marciniak WSA Anna Jarosz (spr.) Protokolant st.sekr.sąd. Agata Tyll-Szeligowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2011 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Kościanie na uchwałę Rady Miejskiej w Czempiniu z dnia 25 czerwca 2003 r. nr X/73/03 w przedmiocie zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej § 1 ust. 1b i ust. 2 2. stwierdza, że § 1 ust. 1b i ust. 2 zaskarżonej uchwały nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku 3. w pozostałej części skargę oddala

Uzasadnienie

Pismem z dnia 10 czerwca 2011r. nr Pa 12/11 Prokurator Rejonowy w K. (dalej Prokurator), na podstawie art. 3 § 1 pkt 5, art. 50 § 1 i art. 53 § 3 zd. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej ppsa) i art. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (t.j. Dz.U. 2008 r., nr 7, poz. 39 ze zm., dalej ustawa o prokuraturze) złożył skargę na uchwałę Rady Miejskiej w Czempiniu z dnia 25 czerwca 2003 r. nr X/73/03 w sprawie ustalenia zasad usytuowania miejsc sprzedaży i miejsc podawania napojów alkoholowych na terenie gminy Czempiń (dalej Uchwała).

Prokurator zarzucił Uchwale, że została ona wydana z rażącym naruszeniem przepisu art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz.U. z 2007r., nr 70, poz. 473 ze zm., dalej ustawa o wychowaniu w trzeźwości bądź uwt), sprowadzającym się do sprzecznego z założeniami wskazanej wyżej ustawy, niejasnego, nieprecyzyjnego i skutkującego całkowitą dowolnością na etapie stosowania prawa miejscowego określenia sposobu mierzenia odległości pomiędzy obiektami uznanymi za chronione, a punktami sprzedaży napojów alkoholowych oraz bezpodstawnego uznania, że brak jest podstaw do określenia minimalnej odległości między obiektami uznanymi za chronione, a miejscami podawania napojów alkoholowych.