Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 grudnia 2010 r., sygn. IV SA/Po 917/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Jarosz Sędziowie WSA Maciej Dybowski (spr.) WSA Donata Starosta Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego we W. na uchwałę Rady Miejskiej we W. z dnia [...] stycznia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zasad usytuowania miejsc sprzedaży i miejsc podawania napojów alkoholowych 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części obejmującej ust. 4 (czwarty) i 5 (piąty) § 1 (pierwszego) uchwały Rady Miejskiej we W. z dnia [...] stycznia [...] r. nr [...]; 2. stwierdza, że § 1 ust. 4 i 5 zaskarżonej uchwały nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku. WSA/wyr.1-sentencja wyroku

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] września 2009 r. nr [...] Prokurator Rejonowy we W. (dalej Prokurator), na podstawie art. 3 § 1 pkt 5, art. 50 § 1 i art. 53 § 3 zd. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. 2002 r., nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej ppsa) i art. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (t.j. Dz.U. 2008 r., nr 7, poz. 39 ze zm., dalej ustawa o prokuraturze) złożył skargę na uchwałę Rady Miejskiej we W. z dnia [...] stycznia 2003 r. nr [...] w sprawie ustalenia zasad usytuowania miejsc sprzedaży i miejsc podawania napojów alkoholowych na terenie Miasta i Gminy W. (dalej Uchwała).

Prokurator zarzucił Uchwale, że została ona wydana z rażącym naruszeniem przepisu art. 12 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz.U. z 2007r., nr 70, poz. 473 ze zm., dalej ustawa o wychowaniu w trzeźwości bądź uwt), sprowadzającym się do sprzecznego z założeniami wskazanej wyżej ustawy, niejasnego, nieprecyzyjnego i skutkującego całkowitą dowolnością na etapie stosowania prawa miejscowego określenia sposobu mierzenia odległości pomiędzy obiektami uznanymi za chronione, a punktami sprzedaży napojów alkoholowych oraz bezpodstawnego uznania, że brak jest podstaw do określenia minimalnej odległości między obiektami uznanymi za chronione, a miejscami podawania napojów alkoholowych.