Wyrok WSA w Łodzi z dnia 30 wrzenia 2011 r., sygn. II SA/Łd 475/11

Dnia 30 września 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.) Protokolant asystent sędziego Marcelina Chmielecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 września 2011 roku sprawy ze skargi K. S. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia[...] nr [...] znak: [...] w przedmiocie nakazu wykonania rozbiórki samowolnie wybudowanego budynku parterowego - oddala skargę.

Uzasadnienie

[...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. decyzją z dnia [...] roku, Nr [...] (znak: [...]), po rozpoznaniu odwołania Gminy C., uchylił decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. z dnia [...] roku, Nr [...] (znak: [...]) w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia temu organowi.

Jak wynika z dokumentów załączonych do akt administracyjnych, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 8 października 2010 roku, sygn. akt: II SAB/Łd 31/10, po rozpoznaniu sprawy ze skargi K. S. na bezczynność Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w P. zobowiązał ten organ do wydania aktu rozpoznającego wniosek K. S. z dnia 26 lipca 2005 roku w terminie jednego miesiąca od dnia uprawomocnienia się wyroku.

Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w P. decyzją z dnia [...] roku nakazał Gminie C. rozebrać samowolnie wybudowany budynek parterowy (sklep i przystanek autobusowy) o wymiarach 5,40 m x 18 m, konstrukcji murowanej z dachem krytym blachą i usytuowany na działce Nr ewid. [...] w miejscowości C. przy ul. G. [...]. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia organ wskazał przepis art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 roku Prawo budowlane (Dz. U. Nr 38, poz. 229 ze zm.) w zw. z art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2010 roku Nr 243, poz. 1623 ze zm.). W motywach rozstrzygnięcia organ wyjaśnił, iż w dniu 19 sierpnia 2005 roku przeprowadził oględziny obiektu stwierdzając, że jest to budynek o wymiarach 5,40 m x 18 m, parterowy, murowany z dachem jednospadowym krytym blachą. Budynek użytkowany był w części jako sklep spożywczo - przemysłowy, a w części jako przystanek autobusowy. W trakcie postępowania wyjaśniającego ustalono, że obiekt został wybudowany przez Urząd Gminy w C. w latach 1974 - 1975, bez wymaganego pozwolenia na budowę. Zgodnie z treścią art. 103 ust. 2 Prawa budowlanego z 1994 roku, przepisu art. 48 nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy lub w stosunku do których przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne. Do takich obiektów stosuje się przepisy dotychczasowe tj. przepisy Prawa budowlanego z 1994 roku. Warunkiem udzielenia pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego, w myśli art. 42 Prawa budowlanego z 1974 roku, jest wykonanie nakazanych czynności, po wcześniejszym wykluczeniu przesłanek art. 37. Zgodnie z regulacją art. 37 ust. 1 tej ustawy, obiekty budowlane lub ich części, będące w budowie lub wybudowane niezgodnie z przepisami obowiązującymi w okresie ich budowy, podlegają przymusowej rozbiórce albo przejęciu na własność Państwa bez odszkodowania i w stanie wolnym od obciążeń, gdy terenowy organ administracji państwowej stopnia powiatowego stwierdzi, że obiekt budowlany lub jego część znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę, lub powoduje bądź w razie wybudowania spowodowałby niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia. Z przepisu tego wynika zatem, że jedynie w przypadku spełnienia dwóch pozytywnych przesłanek określonych w cytowanym przepisie, możliwe jest skuteczne przeprowadzenie postępowania legalizacyjnego, a w konsekwencji wydanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie.