Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 8 lipca 2011 r., sygn. II SA/Gd 865/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jolanta Górska Sędziowie: Sędzia WSA Wanda Antończyk (spr.) Sędzia WSA Dorota Jadwiszczok Protokolant Sekretarz Sądowy Izabela Adamowicza po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2011 r. na rozprawie sprawę ze skargi B.K. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia 30 stycznia 2002 r., nr XLII/302/02 w przedmiocie uchwalenia Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta stwierdza niezgodność z prawem zaskarżonej uchwały w części odnoszącej się do działki skarżącej nr [...].

Uzasadnienie

W dniu 30 stycznia 2002 r. Rada Miejska podjęła uchwałę Nr [...] w sprawie uchwalenia Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta W. W podstawie prawnej tej uchwały powołano art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591) oraz art. 6 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz. U. z 1999 r., Nr 15, poz. 717 ze zm.).

W dniu 18 sierpnia 2010r. skarżąca B. K. wezwała Radę Miasta do usunięcia naruszenia prawa spowodowanego podjętą uchwałą w przedmiocie Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego w części odnoszącej się do jej nieruchomości -działek nr [...] i [...]. Skarżąca podniosła, że zostało naruszone prawo własności, albowiem w obrębie [...] W. tylko jej działki nie uzyskały możliwości zabudowy, co powoduje zróżnicowanie uprawnień właścicieli nieruchomości położonych na tym samym obszarze.

Rada Miejska w odpowiedzi na powyższe wezwanie w dniu 29 września 2010r. wskazała, że zgodnie z ustaleniami obowiązującego Studium, działki nr [...] i nr [...] obręb [...] W., wchodzą w skład kompleksu terenowego przeznaczonego pod funkcję Parku Leśnego, zdefiniowanego jako: docelowo tereny leśne z urządzonymi trasami rekreacji pieszej, rowerowej konnej i spacerowej, dopuszcza się obiekty usługowe związane z obsługą terenu (sport, gastronomia, obiekty kultury itp.) na maksimum 5% obszaru. Ponadto działki znajdują się w granicy [...] Parku Krajobrazowego oraz granicy pasa technicznego. Rada wskazała, że wbrew zarzutowi zawartemu w wezwaniu do terenu wskazanego w Studium jako Park Leśny zostały wskazane również działki o nr [...], [...], [...], [...] położone w najbliższym sąsiedztwie. Nadto Rada wskazała, że dla wskazanego przez skarżącą obszaru nie wpłynęły żadne wnioski dotyczące zmiany sposobu przeznaczenia i wykorzystania terenu. Rada wskazała, że z aktu notarialnego rep. A nr [...] wynika, że prawo własności do przedmiotowego terenu zostało nabyte przez S. K. w dniu 26 listopada 2003r., a więc w czasie, w którym obowiązywały ustalenia Studium. Powyższe dowodzi, że uchwalenie Studium nie mogło naruszyć uprawnień właścicielskich, gdyż w dacie zawarcia aktu notarialnego Studium już obowiązywało.