Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 21 czerwca 2011 r., sygn. II SA/Rz 221/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Maria Piórkowska Sędziowie SO del. Anna Bembenek/spr./ WSA Magdalena Józefczyk Protokolant Sylwia Pacześniak po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 21 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2011 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania administracyjnego uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] września 2010 r., nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [..] września 2010 r., nr [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w [...] (zwany dalej jako "PINB w [...]") działając na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000 r., nr 98, poz. 1071 z późn.zm.) w zw. z art. 37 ust. 1 pkt 1) i pkt 2) oraz art. 40 ustawy z dnia 24 października 1974 r. prawo budowlane (Dz.U. nr 38, poz. 229) stwierdził brak podstaw prawnych do merytorycznego rozstrzygnięcia, tj. nałożenia obowiązku rozbiórki garażu będącego własnością M.W. usytuowanego w części na działce nr ewid. [...]/1, będącej własnością Gminy [...], i w części na działce nr [...]/2, będącej własnością M.S., jak też do nakazania wykonania zmian lub przeróbek tego obiektu.

W pisemnych motywach w/w decyzji organ I instancji podał, że w dniu [..] września 2009 r. w związku z pismem M.S. w sprawie sprawdzenia legalności budowy garażu będącego własnością M.W., usytuowanego w części na działce ewidencyjnej nr [..]/1, będącej własnością Gminy [...], a w części na działce nr [..]/2, będącej własnością M.S., przeprowadzone zostały przez pracowników Inspektoratu oględziny w terenie. W trakcie oględzin stwierdzono, że na w/w działkach usytuowanych jest 11 obiektów garażowych będących własnością osób zamieszkałych w pobliskich budynkach mieszkalnych przy ul. D. Będący przedmiotem postępowania garaż (oznaczony na szkicu nr 6) jest obiektem o konstrukcji drewnianej, z dachem jednospadowym krytym blachą trapezową ocynkowaną na deskowaniu ażurowym, osadzonym na słupach konstrukcyjnych zaimpregnowanych i wkopanych w grunt. Podłoże garażu stanowi mieszanina żużla i ziemi. Jedna ze ścian bocznych garażu (wspólna z garażem nr 7) oraz wrota dwuskrzydłowe są obite deskami. Druga ściana boczna oraz ściana tylna są obite płytą wiórową. Obiekt posiada wymiary 4,6 m x 2,5 m. Został wybudowany ok. 1968 r. przez W.W. Po śmierci pierwszego właściciela w 1987 r. obiekt został przejęty przez M.W. W pierwotnej wersji obiekt służył do przechowywania opału i sprzętu gospodarczego. W 1992 r. został przedłużony o 1m z przeznaczeniem na garaż. Od tego czasu nie był przebudowywany, a jedynie w 2003 r. przeprowadzony został jego remont, polegający na wymianie pokrycia dachowego wykonanego z eternitu na blachę trapezową. Obecny właściciel garażu nie posiada dokumentów potwierdzających legalność budowy. Teren działek nr [..]/1 i [..]/2 objęty był w okresie budowy garażu nie obowiązującym już Miejscowym Planem Ogólnym Zagospodarowania Przestrzennego Miasta [...], określonym jako plan perspektywiczny na rok 1985, zatwierdzonym uchwałą Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w [...] nr 6/48/67 z dnia 9 marca 1967r. (Dz.U. WRN w [..] nr 3 , poz. 16 z dnia 15 marca 1967 r.). W w/w planie teren obecnych działek nr [..]/1 i [..]2 oznaczony był dla części obszaru tych działek symbolem ˝A 43 MW˝, a więc dopuszczał budowę tego typu obiektu. Występująca w planie niezgodność zapisu graficznego (˝A 43 MW˝ ) z zapisem tekstowym (˝A 43 MU˝), nie ma znaczenia, gdyż plan nie zakazywał na tym terenie budowy garaży. Z przedłożonej przez właściciela garażu opinii technicznej sporządzonej przez osobę posiadającą uprawnienia budowlane wynika, że zużycie elementów obiektu jest proporcjonalne do okresu jego eksploatacji. Obiekt wymaga drobnych zabiegów konserwacyjnych lecz nie stanowi zagrożenia dla zdrowia i życia użytkowników i może być użytkowany zgodnie z przeznaczeniem. Dokonując oceny prawnej organ wskazał, że w świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie zachodzą okoliczności określone w art. 37 ust.1 pkt 1) i 2) ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane, który stanowi, że obiekt budowlany podlega przymusowej rozbiórce, jeżeli znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę, albo przeznaczony jest pod innego typu zabudowę, a także wtedy, gdy powoduje bądź w razie wybudowania spowodowałby niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia, co wynika z w/w planu zagospodarowania przestrzennego oraz opinii technicznej, w której stwierdzono, że nie wymaga zmian i przeróbek, wobec czego nie ma podstaw do wydania decyzji na podstawie art. 40 Prawa budowlanego z 1974 r. Nadto w uzasadnieniu decyzji wskazano, że organ nie jest władny do oceny kwestii własności działek, na których obiekt jest posadowiony i nie może nakazać rozbiórki garażu tylko z tego względu, że jego właściciel nie dysponuje prawem do działek, na których jest on usytuowany, a wydana decyzja jest równoznaczna z zalegalizowaniem obiektu.