Wyrok WSA w Lublinie z dnia 10 czerwca 2011 r., sygn. I SA/Lu 81/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Danuta Małysz, Sędziowie WSA Wojciech Kręcisz (sprawozdawca),, NSA Anna Kwiatek, Protokolant Referent Ewelina Piskorek, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 czerwca 2011r. sprawy ze skargi T. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odsetek od niezapłaconych w terminie płatności zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za lipiec 2006 r. - oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej w L., po rozpatrzeniu odwołania pełnomocnika T. T. od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w T z dnia [...], określającej wysokość odsetek za zwłokę na dzień 27 kwietnia 2007 r. od niezapłaconej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych za miesiąc lipiec 2006 r., w wysokości 37 zł, kwota należności od której naliczono odsetki - 494 zł, data, od której naliczono odsetki 21 sierpnia 2006 r., utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej podnosił, że podstawę rozstrzygnięcia stanowiły ustalenia przeprowadzonej kontroli podatkowej, z których wynika, że w okresie od 2005 do 2008 r. T. T. sprzedał dziewięć wcześniej nabytych samochodów. W ocenie organu podatkowego sprzedaż takiej ilości pojazdów nosiła cechy działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskany w jej wyniku przychód jest przychodem z działalności gospodarczej nie zgłoszonej organowi podatkowemu.

W odwołaniu od tej decyzji strona zarzuciła naruszenie: art. 5a pkt 6 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poprzez bezzasadne założenie, że w okresie od 1 stycznia 2005 r. do 14 kwietnia 2009 r. prowadził działalność gospodarczą polegającą na handlu samochodami używanymi; art. 10 ust. 1 pkt 8, art. 14 ust. 2 tej ustawy, poprzez ich nieprawidłowe zastosowanie i błędną wykładnię; art. 120 i art. 121 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, poprzez niedopuszczalne stosowanie zasady "in dubio pro fisco"; art. 122 Ordynacji podatkowej poprzez nie wyjaśnienie wszystkich istotnych dla sprawy okoliczności; art. 187 Ordynacji podatkowej poprzez nieprawidłowe prowadzenie postępowania dowodowego; art. 191 Ordynacji podatkowej poprzez dowolną i nieuprawnioną ocenę materiału dowodowego.