Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 17 listopada 2010 r., sygn. II SA/Wr 420/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Kremis Sędziowie Sędzia WSA Olga Białek - spr. Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Protokolant asystent sędziego Malwina Jaworska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 17 listopada 2010 r. sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Środzie Śląskiej z dnia 31 marca 2010 r. nr XLIII/369/10 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Chwalimierz stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

W dniu 31 marca 2010 r. Rada Miejska w Środzie Śląskiej podjęła uchwałę nr XLIII/369/10 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Chwalimierz. Uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2001, Nr 142, poz. 1951 z późn. zm.), a także art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm. zwanej dalej: u.p.z.p.). Pismem z dnia 29 czerwca 2010 r. Wojewoda Dolnośląski, działając na podstawie art. 93 ust.1 powołanej wyżej ustawy o samorządzie gminnym, zaskarżył powyższą uchwałę wnosząc o stwierdzenie nieważności jej § 26 ust. 4 i ust. 9; § 66 ust 1 pkt 5 § 67 ust. 1 pkt 4; § 68 ust. 1 pkt 3 oraz załącznika nr 2 .

W uzasadnieniu zarzutów skargi organ nadzoru podniósł, że § 26 ust. 4 uchwały dopuszcza poza wyznaczonymi na rysunku planu liniami rozgraniczającymi, dodatkowe poszerzenia pasów drogowych na cele związane z poprawą parametrów techniczno-użytkowych drogi, w szczególności związanych z bezpieczeństwem ruchu, bezpieczeństwem użytkowników terenów przylegających do drogi oraz z ochroną zdrowia ludzi. Nadto § 26 ust. 9 uchwały dopuszcza odstąpienie od wydzielenia ustalonych na rysunku planu dróg wewnętrznych za zgodą właścicieli lub użytkowników, których te działki miałyby obsługiwać - w takich przypadkach ustala się przeznaczenie terenu planowanej drogi wewnętrznej, takie jak przeznaczenie terenów przyległych. Dodatkowo organ nadzoru wskazał, że w § 66 ust.1 pkt 5, § 67 ust 1 pkt 4, oraz w § 68 ust 1 pkt 3 uchwały, Rada dopuściła poza wyznaczonymi na rysunku planu liniami rozgraniczającymi dodatkowe konieczne poszerzenie pasa drogowego na cele związane z poprawą parametrów techniczno-użytkowych drogi. Przy czym poszerzenie pasa drogowego może się odbywać na wniosek zarządcy drogi za zgodą właściciela gruntów, które będą służyć poszerzeniu ulicy. Zdaniem organu nadzoru przytoczone postanowienia uchwały pozostają w sprzeczności z zasadami sporządzania planu zagospodarowania przestrzennego i naruszają art. 15 ust. 2 pkt 1 u.p.z.p. Jak bowiem wynika z powołanego przepisu, w planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Z treści art. 15 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy wynika, że linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania powinny być ustalone jednoznacznie. Ponadto § 7 pkt 7 rozporządzenia z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz.1587) stanowi, że projekt rysunku planu miejscowego powinien zawierać między innymi linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub o różnych zasadach zagospodarowania oraz ich oznaczenia. Z kolei z § 3 pkt 4 przywołanego rozporządzenia wynika, że projekt tekstu planu miejscowego powinien zawierać ustalenia, o których mowa w art. 15 ust. 2 i 3 ustawy, czyli między innymi, ww. linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu. W ocenie organu nadzoru przyjęte w skarżonej uchwale postanowienia wprowadzają możliwość zmiany obowiązującego ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego poprzez zmianę położenia linii rozgraniczających ulice, a także poprzez odstąpienie od wydzielenia ustalonych na rysunku planu dróg wewnętrznych. Powołując się na dyspozycję art. 27 u.p.z.p., w myśl której zmiana studium lub planu miejscowego następuje w takim trybie, w jakim są one uchwalane organ nadzoru wskazał, że przepis ten wprowadza generalną zasadę, zgodnie z którą, miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zmienia się w takim samym trybie, w jakim został on uchwalony. Wynika z tego, że ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wyraźnie stanowi w jakim trybie przeprowadza się zmianę miejscowego planu i nie daje radzie kompetencji ani możliwości decydowania, czy przeprowadzenie procedury planistycznej jest w danym przypadku konieczne, zasadne i celowe, czy też nie. Za niedozwoloną należy uznać możliwość wprowadzenia zmian położenia linii rozgraniczających ulice, a także odstąpienie od wydzielenia ustalonych na rysunku planu dróg wewnętrznych. Odnosząc się do przedstawionych w piśmie z dnia 9 czerwca 2010 r. wyjaśnień skarżonego, w których wskazano, że zapisy zawarte w planie określają możliwość poszerzenia pasa drogowego, co wynika z przyjętej zasady możliwości wprowadzenia w ustaleniach planu funkcji uzupełniających na poszczególnych terenach - w tym konkretnym przypadku jako funkcję uzupełniającą zapisano możliwość poszerzenia pasa drogowego - organ nadzoru przyjął, że regulacja przyjęta w § 26 ust. 4 i 9, § 66 ust. 1 pkt 5, § 67 ust. 1 pkt 4 oraz w § 68 ust 1 pkt 3 przedmiotowej uchwały nie wprowadza funkcji uzupełniającej dla poszczególnych terenów objętych granicami planu w załącznikach graficznych do planu, gdyż obszar obowiązywania tej funkcji nie został faktycznie określony ani w tekście uchwały ani w załącznikach do niej. Kwestionując dokonane na podstawie § 66 ust 1 pkt 5, § 67 ust 1 pkt 4 oraz § 68 ust 1 pkt 3 uchwały upoważnienie zarządcy drogi do podejmowania czynności w zakresie poszerzania pasa drogowego, organ nadzoru przywołał wyrok z dnia 23 czerwca 2008 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Krakowie (sygn. akt II SA/Kr 378/08) w którym przyjęto, że kreowanie kompetencji administracyjnych nie mieści się w zakresie kompetencji rady gminy, a zwłaszcza w zakresie zasad sporządzania planu miejscowego będącego aktem rangi podustawowej. Podsumowując, Wojewoda Dolnośląski powołując się na wyrok WSA w Kielcach sygn. akt II SA/Ke 166/09 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 czerwca 2009 r. sygn. akt II OSK 1854/08 wskazał, że zmiana położenia linii rozgraniczających ulic, stanowi zmianę planu. W tej sytuacji Rada Miejska w Środzie Śląskiej zaskarżonymi postanowieniami istotnie naruszyła przepisy ustawowy obligujące organ stanowiący gminy do podjęcia procedury planistycznej właściwej dla zmiany miejscowego planu. Tak więc w ocenie organu nadzoru, przepis § 26 ust. 4 i 9, § 66 ust 1 pkt 5, § 67 ust 1 pkt 4 i § 68 ust. 1 pkt 3 uchwały zostały podjęte z istotnym naruszeniem art. 27 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.