Wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 sierpnia 2020 r., sygn. II SA/Łd 127/20

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Robert Adamczewski Asesor WSA Anna Dębowska Protokolant st. sekretarz sądowy Dominika Człapińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi Wojewody Łódzkiego na uchwałę Rady Gminy w Dobroniu z dnia 30 czerwca 2009 r. nr XXVI/217/09 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Dobroń dla obszaru części sołectw Orpelów i Poleszyn 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w części dotyczącej § 21 ust. 3 zdanie drugie; 2. zasądza na rzecz Wojewody Łódzkiego od Gminy Dobroń kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. a.bł.

Uzasadnienie

Wojewoda Łódzki - na podstawie art. 93 ust 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2019 roku, poz. 506 ze zm., dalej jako: "u.s.g.") - wniósł skargę na uchwałę nr XXVI/217/09 Rady Gminy w Dobroniu z dnia 30 czerwca 2009 roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Dobroń dla obszaru części sołectw Orpelów i Poleszyn, w części dotyczącej § 21 ust. 3 zdanie 2, który to przepis wskazuje, że na terenach przeznaczonych w planie pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną lokalizacja oczyszczalni przydomowych jest niedopuszczalna. W ocenie autora skargi w sprawie doszło do naruszenia prawa materialnego, tj. art. 28 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 1, art. 15 ust. 2 pkt 10 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn. Dz. U. z 2018 roku, poz. 1945 ze zm., dalej jako: "u.p.z.p.") oraz art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 września 1996 roku o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jedn. Dz. U. z 2019 roku, poz. 2010 ze zm., dalej jako: "ustawa") poprzez istotne naruszenie zasad uchwalania aktu planistycznego. Opierając się na wskazanych zarzutach autor skargi wniósł o stwierdzenie nieważności uchwały w kontestowanym zakresie oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.