Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 czerwca 2010 r., sygn. I SA/Wr 419/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Betta, Sędziowie: Sędzia NSA Lidia Błystak (sprawozdawca), Sędzia WSA Marta Samiczek, Protokolant: Edyta Luniak, Po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2010 r. przy udziale sprawy ze skargi A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2004 r. o d d a l a s k a r g ę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr PP II [...] Dyrektor Izby Skarbowej na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 2, art. 4 pkt 4 i 8, art. 10 ust. 1 i 2, art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm.), art. 2 pkt 8, art. 5, art. 7 ust. 1 pkt 1-4, art. 86 ust. 1, art. 99 ust. 1 i 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] Nr [...] określającą A spółka z ograniczoną odpowiedzialnością za miesiące styczeń, luty, marzec, kwiecień i wrzesień 2004 r. kwoty różnicy podatku od towarów i usług stanowiącej nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy, a za pozostałe miesiące 2004 r. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług.

A sp. z o.o. w 2004 r. nabywała telefony komórkowe i akcesoria do nich od podmiotów krajowych oraz z krajów członkowskich Unii Europejskiej, natomiast sprzedaży dokonywała m. in. na rzecz podmiotów z Ukrainy i Rosji. W toku postępowania organy podatkowe zakwestionowały faktury VAT eksportowe wystawione przez stronę na rzecz Towarzystwa z ograniczoną odpowiedzialnością B, C, D, E, uznając, że nie dokumentują one transakcji zawartych między stroną a tymi podmiotami, nie dokumentują czynności sprzedaży ani innej opodatkowanej podatkiem VAT, w związku z czym, zgodnie z art. 2 ust. 1 i 3, art. 5 ust. 1 i art. 19 ust. 1 oraz art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług stronie nie przysługuje prawo obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z nabyciem przedmiotowych towarów. Spółka dokonując odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia telefonów komórkowych i ich akcesoriów zawyżyła w 2004 r. podatek naliczony do odliczenia o kwotę 1.080.166 zł. W toku postępowania dokonano weryfikacji wszystkich podmiotów i osób fizycznych z Ukrainy i Rosji, widniejących na fakturach eksportowych i dokumentach JDA SAD, znajdujących się w dokumentacji księgowej strony, występując do Biura Wymiany Informacji Podatkowych w K. oraz Ministerstwa Finansów Departament Polityki Celnej Wydział Współpracy Międzynarodowej, przy czym zwrócono się także z pytaniem, czy w latach 2004 - 2006 Towarzystwo B na Ukrainie zatrudniało, wynajmowało do przewozu towarów bądź udzielało pełnomocnictw wskazanym osobom - O. Z., J. A., S. O. natomiast C ze L. na Ukrainie - osoby A. Z., J. V., J. O. Osoby te widniały na dokumentach JDA SAD jako osoby przewożące towar, kierowcy, bądź osoby występujące w imieniu tych firm i podpisujące faktury eksportowe. Z otrzymanej informacji od ukraińskiej administracji podatkowej wynika, że Towarzystwo B Ukraina jest zarejestrowane w administracji podatkowej regionu Pollonskiy od 19.07.1995 r. W okresie lat 2004 - 2006 (a także później) firma ta prowadziła sprzedaż hurtową i detaliczną paliw i smarów, w trakcie kontroli nie stwierdzono ewidencji telefonów komórkowych importowanych od strony, ani też żadnych kontaktów biznesowych ze stroną w latach 2004 - 2006, wskazani obywatele, wynikający z dokumentów nie byli zatrudniani przez tę firmę, ani nie udzielała ona im pełnomocnictw do działania w jej imieniu. Odnośnie firmy C ze L. administracja podatkowa ukraińska przekazała, że firma ta została wykreślona z rejestru podatników okręgu lwowskiego w dniu 3.02.2004 r., a z państwowego rejestru w dniu 29.06.2004 r., w 2004 r. nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej. Odnośnie natomiast firmy D Ministerstwo Finansów powołało się na odpowiedź rosyjskiej administracji celnej, z której wynika, że firma taka nie istnieje pod wskazanym adresem, nie ma informacji o tej firmie w biurze adresowym w Moskwie, nie jest możliwe potwierdzenie odpraw towarów w postaci telefonów komórkowych dla D, bowiem podmiot ten nie jest zarejestrowany jako podmiot obrotu towarowego z zagranicą w elektronicznej bazie podmiotów gospodarczych, nie mieści się pod wskazanym adresem, spółka ta nie jest zarejestrowana na terenie Federacji Rosyjskiej. Strona wyjaśniła, że w latach 2004 - 2006 sprzedawała telefony komórkowe na podstawie ustnych kontraktów, otrzymywała wpłaty za towar w formie przedpłat, zdarzało się, że osoby zgłaszające się po odbiór towaru nocowały w hotelach, na co strona przedłożyła faktury za noclegi, kontrahenci legitymowali się przede wszystkim paszportami, jako potwierdzenie prowadzenia przez nich działalności gospodarczej przyjmowała strona zgłoszenia dewizowe o wprowadzeniu na terytorium Polski dewiz, strona przedstawiała kserokopie paszportów, wiz, zgłoszeń dewizowych wwozu gotówki, wyciągów bankowych dokumentujących wpłaty dokonywane przez osoby fizyczne, faktur za noclegi, faktur dotyczących wywozu towaru poza granice Polski transportem lotniczym, dokumentów celnych JDA SAD dotyczących eksportu towaru na Ukrainę i do Rosji. Strona nawiązywała współpracę z kontrahentami poprzez ogłoszenia przez Internet. Strona nie dysponuje dokumentami dotyczącymi rejestracji i prowadzenia przez podmioty z Ukrainy i Rosji działalności gospodarczej, nie dysponuje pełnomocnictwami od tych firm na rzecz osób działających w ich imieniu. Dyrektor firmy S. R. zeznał, że strona wystawiała faktury eksportowe w oparciu o składane przez telefon lub 'meila zamówienia, przedpłatę za towar, zaliczki, ksero paszportów, posiadanie pieczątek, przyznał, że nigdy nie wymagał zaświadczeń dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej wydanych przez organy państwowe kontrahentów, bowiem nie byłoby to przez nich dobrze widziane. W dniu 23.07.2009 r. zastępca dyrektora strony T. P. zeznała o fałszowaniu kontraktów z podmiotami z Ukrainy przez dyrektora zarządu Spółki S. R., do czego używał posiadanych przez siebie dwóch pieczątek firmy C, które to zeznanie T. P. potwierdziła słuchana jako świadek w związku z odwołaniem jej ze stanowiska, przedkładając pismo dyrektora firmy Towarzystwo B, że firma jego nie miała nic wspólnego ze Spółką, nie kupowała i nie otrzymywała towaru od strony. Pieczątki firmy C zostały zabezpieczone do postępowania. Wskazując na przepisy art. 4 pkt 4, art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.) oraz art. 2 pkt 8, art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1-4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) stwierdził organ, że nie jest eksportem towarów potwierdzony przez urząd celny wyjścia wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, jeżeli nie nastąpił on w związku z dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1-4 ustawy czyli w wykonaniu czynności spełniających kryteria zaliczenia do pojęcia dostawy towarów w rozumieniu tego przepisu, przy czym spełniający te warunki wywóz musi być realizowany przez ściśle określone podmioty. W przypadku sprzedaży udokumentowanej fakturą VAT druga strona nie jest podmiotem anonimowym.