Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

TEMATY:
TEMATY:

Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 25 maja 2009 r., sygn. I SA/Po 1536/08

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Gabriela Gorzan Sędziowie WSA Karol Pawlicki WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 maja 2009 r. sprawy ze skargi K B na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od sierpnia 2003 r. do czerwca 2004 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego K B kwotę [...] ([...] ) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do dnia uprawomocnienia się niniejszego wyroku. /-/ M. Bejgerowska /-/ G. Gorzan /-/ K. Pawlicki

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego decyzją z dnia [...], nr [...], wydaną na podstawie art. 99 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. - dalej w skrócie: u.p.t.u.), art. 2 ust. 1, art. 33 ust. 1, art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm. - dalej w skrócie: u.p.t.u.p.a.), § 48 ust. 4 pkt 5 lit. a Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) oraz art. 21 § 1 i § 3a, art. 23 § 2, art. 207 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm. - dalej w skrócie: O.p.), w zakresie podatku od towarów i usług, określił K B nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym za miesiące [...].

Z uzasadnienia decyzji organu pierwszej instancji wynika, że w okresie od [...] K B prowadził działalność gospodarczą pod nazwą A, która polegała na handlu odzieżą dziecięcą, damską, męską, akcesoriami samochodowymi, pojazdami samochodowymi i innymi towarami przemysłowymi pochodzenia zagranicznego oraz krajowego. W oparciu o zgromadzony w sprawie materiał ustalono, że K B w okresie objętym niniejszą decyzją błędnie zaewidencjonował w rejestrach zakupu VAT oraz przyjął do rozliczenia w deklaracjach VAT-7 podatek naliczony, wynikający z faktur VAT, które dokumentują czynności niewykonane przez firmy B i C. Na podstawie informacji uzyskanej z Prokuratury Okręgowej z siedzibą w O i postanowienia o umorzeniu śledztwa wobec CC (sygn. akt [...]) organ przyjął, że C C założyła działalność gospodarczą pod nazwą B, z siedzibą w B, za namową innych osób i na ich polecenie podpisywała pewne dokumenty, w tym także faktury zakupu i sprzedaży towarów. Organ podał, że przesłuchana w charakterze podejrzanej CC zaprzeczyła, aby podpisywała okazane jej faktury, które miały świadczyć o transakcjach z KB. Opierając się na piśmie z Prokuratury Okręgowej w O z dnia [...] organ podał, że CC nie prowadziła faktycznie żadnej realnej działalności gospodarczej, nie dysponowała służącymi do tego środkami technicznymi, a jej jedynym źródłem utrzymania była emerytura. Powołano się również na opinię biegłego z zakresu badania pisma ręcznego, z której wynika, że CC nie wypisywała i nie podpisywała zakwestionowanych faktur. Organ podatkowy pierwszej instancji, mając na uwadze na art. 181 O.p., wskazał, że informacje pozyskane z Prokuratury Okręgowej są dowodami w postępowaniu podatkowym. Zdaniem organu z powyższego wynika, że podatnik KB zaewidencjonował oraz przyjął do odliczenia faktur (nr [...]), które choć są poprawne z formalnego punktu widzenia, to nie mogą być podstawą do odliczenia podatku naliczonego, gdyż dokumentują czynności, które nie zostały dokonane przez C C prowadzącą działalność gospodarczą pod firmą B, a więc działalność ta była pozorna. Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego argumentem przemawiającym za uznaniem powyższych czynności jako celowo generujących podatek naliczony u K B jest to, że ceny sprzedaży samochodów V i S na fakturach są dużo wyższe niż na fakturach zakupu przez CC. I tak w przypadku samochodu marki V został on zakupiony za kwotę brutto [...], zaś sprzedany za kwotę brutto [...], a w przypadku samochodu S został zakupiony za kwotę brutto [...], a sprzedany za kwotę [...] brutto. Kwoty sprzedaży są ponadto znacznie wyższe niż wartości rynkowe podane w notowaniach ogólnopolskich "INFO-EKSPERT" za rok [...].

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00