Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 12 lutego 2008 r., sygn. I SA/Po 1227/07

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Stanisław Małek (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Maria Skwierzyńska as. sąd. WSA Karol Pawlicki Protokolant st. sekr. sąd. Laura Szukała po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 stycznia 2008r. sprawy ze skargi A. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia (...) nr (...) w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2004r. oddala skargę /-/ K. Pawlicki /-/ S. Małek /-/ M. Skwierzyńska

Uzasadnienie

A. S. prowadził w 2004r. firmę pod nazwą A w P. Na podstawie postanowienia Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej oraz upoważnienia z (...) przeprowadzono od (...) do (...) w firmie podatnika kontrolę.

Z czynności kontrolnych sporządzono protokół, który został odebrany (...). Do ustaleń protokołu podatnik wniósł zastrzeżenia, do których organ odniósł się pismem z (...).

Złożone przez podatnika deklaracje korygujące VAT-7 za okres od kwietnia 2004 do lutego 2006 nie zostały uwzględnione, gdyż wniesiono je z uchybieniem terminu wynikającego z przepisu art. 14c ust. 2 ustawy o kontroli skarbowej (Dz. U. 2004, Nr 8, poz. 65, z późn. zm.).

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia (...) na podstawie art. 15 ust. 1, art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a, art. 92 ust. 1 pkt 1, art. 99 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. 2004, Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) oraz art. 10 ust. 1 i 2, art. 19 ust. 1 i 2, art. 21 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. 1993, Nr 11, poz. 50, z późn. zm.) określił podatnikowi za poszczególne miesiące 2004r. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług, przedstawiając następującą argumentację.

Ewidencja podatkowa firmy podatnika obejmuje m. in. faktury wystawiane przez A. S., pełnomocnika właściciela firmy B I. S. w P.

Przesłuchany w charakterze świadka A. S. zeznał, iż przedmiotowe dokumenty handlowe były tzw. pustymi fakturami, które nie odzwierciedlają rzeczywistego przebiegu transakcji. Wg oświadczenia świadka jedynie te faktury, które zostały ujawnione w firmie B oraz u kontrahentów potwierdzają faktyczny obrót towarem. Faktury wypisywał po uprzedniej konsultacji z ich odbiorcą i po ustaleniu kwoty, na jaką należało je określić. Nazwy części zamiennych samochodów, które były wymienione na fakturach i ich ceny określał na podstawie uzyskanej w placówkach handlowych C lub D. Jeżeli na fakturze brakowało do żądanej kwoty części zamiennych, to dopisywał opony.