Wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 maja 2010 r., sygn. IV SA/Wa 556/10

Dnia 21 maja 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Teresa Zyglewska, Sędziowie Sędzia WSA Alina Balicka, Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska - Litwiniec (spr.), Protokolant Marek Bereziński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 maja 2010 roku sprawy ze skargi H. Spółka Akcyjna na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy I. uchyla zaskarżoną decyzję i utrzymaną nią w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz skarżącej H. Spółki Akcyjnej kwotę 757 (siedemset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

IVSA/Wa556/10

UZASADNIENIE

Zaskarżoną do Sądu Administracyjnego decyzją z dnia [...].01.2010 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...].07.2009 r, odmawiającą ustalenia warunków zabudowy dla budynku biurowego z usługami w parterze na działce o nr. ew. [...] w obrębie [...] przy ul. [...] w W..

Decyzja odmowna podyktowana była: znacznym przekroczeniem średniego wskaźnika pow. zabudowy w stosunku do pow. działki, występującego w obszarze analizy, znaczną wysokością planowanego budynku nie nawiązującą do wysokości istniejącej zabudowy oraz przekroczeniem stopnia intensywności wykorzystania terenu stosunku do istniejącej zabudowy.

W odwołaniu inwestor - H. S.A. w W. zarzucił, iż przeprowadzona analiza zagospodarowania obszaru przeprowadzona została w sposób niezgodny ze stanem faktycznym i prawnym sprawy. W decyzji stwierdzono bowiem, że odstępuje się od wyliczenia średniej arytmetycznej dot. szerokości elewacji frontowej czy wysokości, traktując pojęcie "średniej" z rozporządzenia wykonawczego jako "postrzeganie" w terenie i przestrzeni i szukając powiązań przestrzennych w zgodzie z zapisami ustawy oraz rozporządzeń towarzyszących, dostosowując do najlepszych wartości w przestrzeni a nie obiektów substandartowych przewidzianych do przekształceń. Takie założenie metodologiczne pozostaje w sprzeczności z przepisami rozporządzenia wykonawczego do ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i charakteryzuje się całkowitą dowolnością i wymyka się możliwości weryfikacji. Podkreślono także, iż mapa stanowiąca załącznik decyzji odmownej nie oddaje stanu faktycznego istniejącego na terenie poddanym analizie. Mylnie określiła ulicę [...] jako [...], nie uwzględniła też istniejącego budynku D. (działka [...]) oraz wznoszonego budynku na działce [...]. Zarzucono także, iż organ ustalając wskaźnik zabudowy do pow. działki nie uwzględnił całego szeregu działek. A przy uwzględnieniu działek opisanych przez organ i tak doszło do jego zaniżenia odnośnie działki [...], gdzie przyjęto 0,56 zamiast 0,99 oraz działki [...] znajdujących się w obszarze analizowanym. W odwołaniu podniesiono nadto, iż na obszarze