Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 10 lutego 2010 r., sygn. I SA/Ol 689/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tadeusz Piskozub, Sędziowie Sędzia WSA Ryszard Maliszewski,, Sędzia WSA Zofia Skrzynecka (spr.), Protokolant Krzysztof Dzieliński, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 10 lutego 2010r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowych oddala skargę

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 4 grudnia 2007 r. A.K.- D. zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o umorzenie zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za grudzień 2002 r. w wysokości 19.536,25 zł wraz z odsetkami za zwłokę. Wnioskodawczyni wskazała, że zaległość ta wynika z decyzji orzekającej o jej odpowiedzialności, jako członka zarządu, za zaległości podatkowe Spółki A z siedzibą w O. Strona podkreśliła, iż wielokrotnie odwoływała się od tej decyzji, również do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie. Wyjaśniła, iż zaległość powstała w związku z podwójnym zaksięgowaniem faktur przez zewnętrzną firmę księgową. Podkreśliła, iż Prezesem Zarządu Spółki był wówczas K.B. Natomiast strona od 31 maja 2002 r. była jedynie "papierowym" członkiem zarządu, a dopiero od dnia 29 października 2002 r. pełniła funkcję jedynego członka zarządu. Przyczyną upadłości Spółki było tragiczne zdarzenie losowe (pożar), które dotknęło jednego z jej strategicznych klientów. Wskazała, iż decyzja w przedmiocie odpowiedzialności za zobowiązania Spółki nie została skutecznie zaskarżona ze względu na niewniesienie w odpowiednim terminie skargi do sądu administracyjnego przez jej pełnomocnika. Dodała, iż na poczet zaległości wpłaciła kwotę w wysokości 31.000 zł, którą pożyczyła od znajomych.

Decyzją z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił umorzenia zaległości w podatku od towarów i usług za grudzień 2002r. oraz odsetek za zwłokę. Rozstrzygnięcie to zostało uchylone w skutek uruchomienia przez stronę kontroli instancyjnej. Dyrektor Izby Skarbowej, wskazując w decyzji z dnia "[...]" na potrzebę przeprowadzenia ponownego postępowania, podniósł, że w sprawie nie ustalono, jaki jest status strony, tzn. czy w przedmiotowej sprawie występuje ona jako przedsiębiorca, czy też jako osoba fizyczna, nie prowadząca działalności gospodarczej. Organ odwoławczy dodał, że organ I instancji nie ustalił w prawidłowej wysokości wszystkich dochodów strony i kosztów utrzymania czteroosobowej rodziny, w tym wydatków na żywność, odzież, środki czystości. W ocenie Dyrektora Izby Skarbowej, nie zbadano również wysokości wydatków na naukę dwojga dzieci oraz wysokości rat kredytów i pożyczek, które stanowią znaczne obciążenie rodzinnego budżetu. W materiale dowodowym brak było również dokumentów potwierdzających ponoszone wydatki.