Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 września 2009 r., sygn. II SA/Po 316/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie Sędzia WSA Barbara Drzazga Sędzia WSA Wiesława Batorowicz (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu w Poznaniu na rozprawie w dniu 22 września 2009r. sprawy ze skargi A. B.-N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] marca 2009r. Nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy oddala skargę /-/ W. Batorowicz /-/ A. Łaskarzewska /-/ B. Drzazga

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] 01.2009 r. Burmistrz Miasta i Gminy B. ustalone zostały warunki zabudowy dla inwestycji: budowa sześciu budynków mieszkalnych, jednorodzinnych, wolnostojących na działkach nr ewid.: [...] i [...], obręb: [...], w miejscowości O . Z uzasadnienia decyzji wynikało, że teren objęty wnioskiem inwestora A. B.-N., znajduje się na obszarze nieobjętym ważnym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego i zastosowanie miał przepis art. 61 ust. 1 pkt. 1-5 ustawy z dnia 27.03.2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm.). Na podstawie Rozporządzenia ministra infrastruktury z dnia 26.08.2003r. w sprawie ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. z 2003 r. Nr 164, poz. 1588), wyznaczono wokół terenu objętego wnioskiem obszar analizowany, w którym przeprowadzono analizę funkcji, oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu w zakresie warunków, o których mowa we wskazanym przepisie. Wynik analizy doprowadził organ do wniosku, że wszystkie warunki, o których mowa w powołanej ustawie są spełnione. W ocenie organu, obszar analizowany a więc teren w najbliższym sąsiedztwie działek objętych wnioskiem, stanowi obszar zabudowy mieszkalnej, jednorodzinnej i gospodarskiej. W związku z powyższym planowana budowa sześciu budynków mieszkalnych stanowić będzie kontynuację funkcji istniejącej i występującej na działkach w bezpośrednim sąsiedztwie terenu objętego wnioskiem. Podkreślono nadto, iż na pełną aprobatę zasługuje stanowisko pełnomocnika wnioskodawcy, że ewentualne dochodzenie roszczeń może zaistnieć wyłącznie w chwili korzystania z nieruchomości niezgodnie z jej społeczno-gospodarczym przeznaczeniem, a to jako zjawisko przyszłe i niepewne nie może stanowić podstawy do wydania decyzji odmawiającej ustalenia warunków zabudowy.