Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 12 sierpnia 2009 r., sygn. I SA/Gl 219/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Przemysław Dumana, Sędzia WSA Teresa Randak, Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Mendecka (spr.), Protokolant Izabela Maj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2009 r. sprawy ze skargi A. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę.

Uzasadnienie

Pierwszą w sprawie zapadłą decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. określił podatnikowi A. K. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 rok w wysokości [...] zł oraz odsetki za zwłokę od niezapłaconych w 2001 roku w prawidłowej wysokości zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie [...] . Na skutek odwołania wniesionego od tej decyzji przez podatnika Dyrektor Izby Skarbowej w K. decyzją z dnia [...] roku nr [...] uchylił w całości zaskarżone rozstrzygnięcie i przekazał sprawę organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia z tej przyczyny, że nie zostały wyjaśnione wszystkie istotne dla wyniku sprawy okoliczności.

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. decyzją z dnia [...] roku nr [...] powtórnie określił dla podatnika A. K. zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2001 rok tym razem w wysokości [...] zł oraz odsetki za zwłokę od niezapłaconych w 2001 roku w prawidłowej wysokości zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie [...] zł. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w K. w uzasadnieniu wskazał, że przyczyną określenia zobowiązania podatkowego była korekta zadeklarowanego przychodu, kosztów jego uzyskania oraz odliczeń od dochodu i podatku.

Z rozstrzygnięciem tym nie zgodził się podatnik A. K., który we wniesionym odwołaniu domagał się uchylenia decyzji organu pierwszej instancji w całości. Zdaniem odwołującego organ pierwszej instancji w toku postępowania podatkowego nie podjął wszelkich niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego, czym naruszył przepis art. 122 ustawy Ordynacja podatkowa, a ponadto nie został zebrany i w sposób wyczerpujący rozpatrzony cały materiał dowodowy, czego konsekwencją jest naruszenie art. 187 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Podatnik zarzucił ponadto naruszenie art. 120, 121 § 1, 123 § 1 i 191 ustawy Ordynacja podatkowa. W konsekwencji podatnik sformułował także zarzut naruszenia prawa materialnego poprzez obrazę art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych. Podatnik w swym odwołaniu wyeksponował w szczególności fakt nie przesłuchania przez organ podatkowy świadka, którego zeznania zdaniem odwołującego stanowią kluczowy dowód prawidłowego rozpatrzenia sprawy.