Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 8 kwietnia 2009 r., sygn. III SA/Gd 98/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Marek Gorski (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Alina Dominiak, Sędzia WSA Felicja Kajut, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Wioleta Gładczuk, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 kwietnia 2009 r. sprawy ze skargi "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Ł. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia 18 grudnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie udzielenia informacji dotyczącej stanu posiadania nieruchomości oddala skargę.

Uzasadnienie

"A" Sp. z o.o. z siedzibą w Ł. wniosła do Starostwa Powiatowego w K. wniosek o udzielenie informacji czy R. W. jest lub był właścicielem, współwłaścicielem albo użytkownikiem wieczystym nieruchomości, budynków, lokali położonych w powiecie kartuskim. Spółka podała, że wymieniony jest jej dłużnikiem, a dług stwierdzony został tytułem wykonawczym. Uzyskane informacje zostaną wykorzystane w postępowaniu egzekucyjnym.

Starosta postanowieniem z dnia 6 listopada 2008 r., działając na podstawie art. 217 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego oraz art. 24 ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.), odmówił udzielenia informacji w zakresie nieruchomości posiadanych przez R. W.

Organ wskazał, że zgodnie z art. 217 § 2 k.p.a. zaświadczenie wydaje się jeżeli osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego. Interes prawny musi wynikać z konkretnego przepisu prawa. W ocenie organu wnioskodawca nie wskazał takiego przepisu, a jedynie powołał się na interes faktyczny. Ujawnienia majątku dłużnika wierzyciel może dochodzić jedynie w trybie art. 913-920 Kodeksu postępowania cywilnego.

W zażaleniu na to postanowienie "A" Sp. z o.o. powołała się na art. 23 ust. 3 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego o wydawaniu zaświadczeń. Wskazała, że z brzmienia klauzuli wykonalności, w którą zaopatrzono wydany przeciwko dłużnikom nakaz zapłaty wynika, iż sąd nadający klauzulę poleca wszystkim organom i urzędom państwowym udzielenie wszelkiej pomocy w celu wyegzekwowania należności od dłużnika. Spółka nie zgodziła się z twierdzeniem organu, że do poszukiwania majątku dłużnika właściwy jest komornik, a w pewnych sytuacjach sąd powszechny. Z brzmienia art. 7971 k.p.c. wynika jedynie, że wierzyciel może zlecić komornikowi poszukiwanie majątku; jest to uprawnienie a nie obowiązek.