Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 4 marca 2009 r., sygn. I SA/Wr 1002/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA - Lidia Błystak, Sędziowie: Sędzia WSA - Anetta Chołuj, Asesor WSA - Dagmara Dominik (sprawozdawca), Protokolant: Paulina Wódka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 marca 2009 r. przy udziale - sprawy ze skargi A w B. D. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie: podatku od towarów i usług za okres stycznia do lipca oraz grudzień 2003 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Przedmiotem zaskarżenia jest decyzja Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] r. Nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej Nr [...] z dnia [...] r. w której określono zobowiązanie w podatku od towarów i usług za styczeń 2003 r. w wysokości [...] zł; za luty 2003 r. w wysokości [...] zł; za marzec 2003 r. w wysokości [...] zł; za kwiecień 2003 r. w wysokości [...] zł; za maj 2003 r. w wysokości [...]zł; za czerwiec 2003 r. w wysokości [...] zł; za lipiec 2003 r. w wysokości [...] zł; za grudzień 2003 r. [...]zł.

Powyższe rozliczenie było efektem przeprowadzonego postępowania kontrolnego w wyniku, którego organ podatkowy pierwszej instancji uznał, że faktury VAT nr [...] z dnia [...] r.; nr [...] z dnia [...]r.; nr [...] z dnia [...]r.; nr [...] z dnia [...]r.; nr [...] z dnia [...] r. oraz [...] z dnia [...]r. wystawione przez firmę A J. T. na rzecz firmy B T. N. dokumentują czynności, które nie zostały dokonane. Zauważono również, że podpisane umowy na wykonanie usług opisanych na tych fakturach, protokoły zdawczo-odbiorcze stwierdzają fikcyjne czynności. Zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji świadczą o tym ustalenia wynikające z czynności przesłuchania świadków przede wszystkim J. T. oraz pracowników firmy A i innych świadków, których zeznania przytoczono szczegółowo w treści decyzji. Podniesiono również, że z pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] wynika, że J. T. nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i w tym zakresie wybrał zwolnienie. Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] poinformował także w odrębnych pismach Dyrektora Izby Skarbowej we W., jak i Prokuraturę Okręgową we W. [...](w związku z ustaleniami urzędu Skarbowego w W. T. N. zawiadomił Prokuraturę Rejonową w W. o popełnieniu przestępstwa przez J. T. dołączając kserokopie dokumentów m.in. zgłoszeniowe VAT-R, decyzję Urzędu Skarbowego [...] - NIP-4, polecenie zapłaty podatku należnego VAT do Urzędu Skarbowego [...], że J. T. NIP [...] figuruje w ewidencji Urzędu Skarbowego [...] jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, od dnia [...] kwietnia 2000 r. i nie jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wskazano, że do Urzędu Skarbowego nie wpłynęło zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku VAT (VAT-R), nie złożono deklaracji VAT-7, PIT-4, nie zgłosił numeru rachunku bankowego, nie dokonał żadnych wpłat na konto Urzędu Skarbowego [...]na poczet VAT w latach 2002-2004, wybrał zwolnienie od podatku od towarów i usług, a załączone kserokopie dokumentów (zgłoszenia rejestracyjne, dowód wpłaty) nie są dokumentami autentycznymi. W związku z powyższym na podstawie zebranego materiału dowodowego w sprawie organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, ze J. T. na podstawie § 34 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm. zwanego dalej "rozporządzeniem MF") był podmiotem nieuprawnionym do wystawiania faktur VAT. Zatem faktury wystawione przez A J. T. nie stanowią dla nabywcy B T. N. będącego podatnikiem VAT podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający zgodnie z przepisem § 48 ust. 4 pkt 1 lit a) rozporządzenia MF. Jednocześnie stwierdzono, że sporne faktury nie dokumentowały usług, które miały w rzeczywistości miejsce, co wynika z zebranego materiału dowodowego w sprawie. Organ podatkowy pierwszej instancji zauważył, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11 poz. 50 ze zm. zwanej dalej "ustawą o ptu") podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług. Kwota podatku naliczonego określona w art. 19 ust. 1 ustawy o ptu przez ustawodawcę, stanowi sumę kwot podatku określoną w fakturach stwierdzających nabycie towarów i usług. Samo posiadanie faktury, która nie odzwierciedla opisanych na niej czynności faktycznych nie może po stronie posiadacza rodzić uprawnienia do obniżenia podatku należnego o wykazany w niej podatek naliczony., co wynika z treści § 48 ust. 4 pkt 5 lit a) rozporządzenia MF. Dodatkowo podniesiono, że wyrokiem skazującym z dnia [...] r. sygn. akt [...]Sąd Rejonowy dla W. [...] uznał J. T. winnym popełnienia zarzucanego mu czynu z art. 271 § 1 i 3 Kodeksu karnego.