Wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2009 r., sygn. II SA/Wa 1310/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski, Sędziowie WSA Bronisław Szydło, Adam Lipiński (spr.), Protokolant Monika Michnik-Misterek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 lutego 2009 r. sprawy ze skargi T. M. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia specjalnego: 1) oddala skargę; 2) przyznaje ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wynagrodzenie w kwocie 240 (złotych) oraz kwotę 52,80 (pięćdziesiąt dwa 80/100) złotych tytułem stawki 22% podatku VAT za nieopłaconą pomoc prawną świadczoną z urzędu przez adw. J. S.

Uzasadnienie

T. M. wystąpiła o przyznanie emerytury lub renty specjalnej podając w uzasadnieniu, że ma 73 lata, jest bardzo chora i nie ma żadnego źródła dochodu. Przez 36 lat ciężko, fizycznie pracowała w Państwowym Gospodarstwie Rolnym w G.. Wyrokiem z dnia 24 lutego 2005 r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W. przyznał jej prawo do emerytury, ale w wyniku odwołania Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, Sąd Apelacyjny w W. Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych, wyrokiem z dnia 18 października 2006 r. zmienił wyrok Sądu Okręgowego, oddalając odwołanie wnioskodawczyni od decyzji ZUS odmawiającej przyznania prawa do emerytury. Zainteresowana podnosiła, że Sąd Apelacyjny odmawiając jej przyznania adwokata z urzędu pozbawił ją praw konstytucyjnych, bo najpierw odebrał jej emeryturę, a potem prawo wniesienia skargi kasacyjnej. Wnioskodawczyni twierdziła, że od czasu udaru mózgu w 2005 r., cały czas choruje, nie posiada żadnego źródła dochodu, nie ma za co żyć i wykupić lekarstw. Do wniosku załączyła dokumentację lekarską oraz kopie swoich pism do Ministra Sprawiedliwości, Rzecznika Praw Obywatelskich i Sądu Apelacyjnego.

Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] czerwca 2008 r., na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), odmówił przyznania świadczenia. W uzasadnieniu decyzji wskazał, iż T. M. nie przedstawiła ani nie udokumentowała żadnych okoliczności wskazujących na szczególny charakter sprawy, w tym, aby jej obecna sytuacja bytowa spowodowana brakiem prawa do emerytury, wynikała z nadzwyczajnych zdarzeń losowych.