Wyrok WSA w Warszawie z dnia 16 października 2009 r., sygn. II SA/Wa 1148/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Kwiecińska (spr.), Sędziowie WSA Anna Mierzejewska, WSA Andrzej Kołodziej, Protokolant Mateusz Rogala, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2009 r. sprawy ze skargi C. P. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia specjalnego - oddala skargę -

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] czerwca 2009 r. nr [...] Prezes Rady Ministrów, po rozpoznaniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, utrzymał w mocy swoją wcześniejszą decyzję z dnia [...] maja 2009 r. nr [...], odmawiającą przyznania C.P. i jej dzieciom renty specjalnej.

W uzasadnieniu decyzji Prezes Rady Ministrów podkreślił, że przyznanie świadczenia na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 39, poz. 353 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o emeryturach i rentach, jest możliwe w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Przepis ten nie precyzuje warunków, jakie powinny być spełnione, aby świadczenie to mogło zostać przyznane. Organ podał, że przy rozpatrywaniu wniosków o świadczenie specjalne brana jest pod uwagę sytuacja bytowa wnioskodawcy, jednakże nie stanowi ona jedynego kryterium przyznawania świadczenia. Może być ono bowiem przyznane osobie znajdującej się w trudnej sytuacji bytowej, o ile w sprawie występują też inne okoliczności, mające charakter szczególny, tj. np. wybitne zasługi wnioskodawcy w jakiejś dziedzinie albo szczególne zdarzenia losowe.