Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 kwietnia 2014 r., sygn. II SA/Wa 151/14

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Joanna Kube Sędzia WSA - Andrzej Kołodziej Sędzia WSA - Stanisław Marek Pietras (spraw.) Protokolant - starszy sekretarz sądowy Dorota Kwiatkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty specjalnej - oddala skargę -

Uzasadnienie

Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] września 2013 r. nr [...], działając na podstawie art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia [...] lipca 2013 r., odmówił przyznania K. K. renty specjalnej. W uzasadnieniu podał, że zgodnie z powołanym przepisem, Prezes Rady Ministrów w szczególnie uzasadnionych przypadkach może przyznać emeryturę lub rentę na warunkach i w wysokości innej niż określone w ustawie, a przyznanie lub odmowa przyznania emerytury lub renty, na podstawie tego upoważnienia, ma charakter uznaniowy. Świadczenie specjalne może być przyznane osobie posiadającej wybitne zasługi w jakiejś dziedzinie aktywności np. na niwie zawodowej, artystycznej, społecznej, sportowej czy politycznej oraz w przypadku zaistnienia nadzwyczajnych zdarzeń losowych. Brana jest również pod uwagę sytuacja bytowa wnioskodawców, jednakże nie może być ona jedyną przesłanką uzasadniającą przyznanie takiego świadczenia.

Tymczasem w rozpoznawanej sprawie okoliczności wynikające z uzasadnienia wniosku i nadesłanych dokumentów, nie dają podstaw do przyznania skarżącemu świadczenia specjalnego.

We wniosku z dnia [...] września 2013 r. do Prezesa Rady Ministrów o ponowne rozpatrzenie sprawy, skarżący nie zgodził się z zaskarżoną decyzją i stwierdził, że w art. 82 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy nie ma mowy, że przyznanie świadczenia na specjalnych warunkach dotyczy osoby posiadającej wybitne zasługi w jakieś dziedzinie. Zatem może je otrzymać także "szary zwykły człowiek", który w wyniku nadzwyczajnych zdarzeń losowych znalazł się w trudnej sytuacji bytowej. Ponadto Zakład Ubezpieczeń Społecznych, odmawiając przyznania mu renty wskazał, że nie ma wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego oraz że niezdolność do pracy nie powstała w okresach wskazanych w pkt 3 art. 57 ust. 1 ustawy. Natomiast jego rodzina boryka się z trudnościami finansowymi i jego chorobą (został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy i samodzielnej egzystencji), a on na to nie może patrzeć bezczynnie. W tym stanie rzeczy czuje się osobą zdegradowaną i to w wyniku ciężkiej pracy nabawił się nieuleczalnego schorzenia.