Wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 września 2009 r., sygn. II SA/Wa 745/09

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Kube (spr.), Sędzia WSA Andrzej Kołodziej, Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Protokolant Eliza Kusy, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 września 2009 r. sprawy ze skargi H.G. na decyzję Prezesa Rady Ministrów z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania emerytury specjalnej - oddala skargę -

Uzasadnienie

Prezes Rady Ministrów decyzją z dnia [...] marca 2009 r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.); powoływanej dalej jako k.p.a., utrzymał w mocy decyzję z dnia [...] lutego 2009 r. nr [...] o odmowie przyznania H.G. emerytury specjalnej na mocy art. 82 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2004 r., Nr 39, poz. 353 ze zm.), powoływanej dalej jako ustawa o emeryturach i rentach.

Organ wskazał, że przyznanie świadczenia na podstawie przepisu art. 82 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach jest możliwe w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Przepis ten nie precyzuje warunków, jakie powinny być spełnione, aby renta lub emerytura mogła być przyznana w trybie tego przepisu. W związku z powyższym wniosek jest rozpatrywany i oceniany pod kątem występowania okoliczności uzasadniających potraktowanie sprawy w sposób szczególny. Świadczenie specjalne może być przyznane osobie posiadającej wybitne, niepowtarzalne zasługi w jakiejś dziedzinie aktywności np. na niwie zawodowej, artystycznej, społecznej czy politycznej lub osobie znajdującej się w trudnej sytuacji bytowej w wyniku nadzwyczajnych zdarzeń losowych. Trudna sytuacja bytowa, choć brana pod uwagę, nie może stanowić jedynej przesłanki do przyznania tego świadczenia.