Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 13 stycznia 2009 r., sygn. IV SA/Po 534/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ewa Kręcichwost - Durchowska po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 stycznia 2009 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w P. z dnia [...] czerwca 2008 r. nr [...] w przedmiocie uposażenia uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Wojskowego Komendanta Uzupełnień w P. z dnia [...] maja 2008 r., nr [...] /-/ E. Kręcichwost-Durchowska

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2008 r., [...] Wojskowy Komendant Uzupełnień w P. odmówił J. P. przyznania świadczenia pieniężnego w postaci odsetek od wypłaconego uposażenia. W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 1 listopada 2003 r. Dowódca Wojsk Lądowych w oparciu o rozkaz [...] z dnia [...] września 2002 r. w sprawie zmian organizacyjnych i dyslokacyjnych w wojskowych komendach uzupełnień zlikwidował m. in. stanowisko służbowe Strony i w związku z tym Stronie zaproponowano inne stanowisko służbowe, ale J. P. odmówił przyjęcia nowego. Zważywszy na to Dowódca Pomorskiego Okręgu Wojskowego (dalej jako: POW) wydał decyzję o wypowiedzeniu stronie zawodowej służby wojskowej, a na wniosek Strony skrócono termin wypowiedzenia i wydano rozkaz zwalniający Ją z zawodowej służby wojskowej i przenoszący Ją do rezerwy. W dniu 17 maja 2006 r. Dowódca Wojska Lądowych decyzją nr [...] stwierdził nieważność ww. decyzji Dowódcy POW o zwolnieniu z zawodowej służby wojskowej. Strona stawiła się do miejsca pełnienia służby wojskowej i została przyjęta na ewidencję i zaopatrzenie, ale bez wyznaczenia na stanowisko, bowiem Jej stanowisko nie istniało od dnia 1 listopada 2003 r. Dla celów ewidencyjno-finansowych od dnia zwolnienia do dnia przywrócenia do zawodowej służby wojskowej przyznano Stronie zwaloryzowane należności wynikające z tytułu pełnienia zawodowej służby wojskowej, a przy wypłacie tych należności, w związku ze stwierdzeniem nieważności ww. decyzji o zwolnieniu ze służby wojskowej, potrącono stronie nienależne świadczenia z tytułu odprawy, ekwiwalentu za urlop i odszkodowanie za skrócony okres wypowiedzenia. Biorąc powyższe pod uwagę organ I instancji wskazał, że zgodnie z art. 75 ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2003 r., nr 179, poz. 1750 ze zm. - dalej jako: uswżz) tylko w razie zwłoki w wypłacie uposażenia żołnierzowi zawodowemu przysługują odsetki ustawowe od dnia, w którym uposażenie stało się wymagalne. Organ podkreślił, że instytucja zwłoki (art. 476 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny /Dz. U. z 1964 r., nr 16, poz. 93 ze zm. - dalej jako: kc/), w odróżnieniu od opóźnienia (art. 481 kc) warunkowana jest winą, a zważywszy na okoliczności rozpatrywanej sprawy nie sposób przypisać tej winy organowi zobowiązanemu do zapłaty uposażenia, a poza tym realizacja wynikających z decyzji Dowódcy Wojsk Lądowych o nieważności decyzji Dowódcy POW świadczeń została dokonana bez zwłoki i tym samym odsetki od wypłaconego uposażenia się Stronie nie należą. Swoje stanowisko organ I instancji uzasadnił także tym, że w spornym okresie Strona nie pełniła służby wojskowej, ale w tym czasie jednak otrzymywała od Skarbu Państwa - jednostki organizacyjnej Ministerstwa Obrony Narodowej należności pieniężne związane ze zwolnieniem z zawodowej służby wojskowej, a więc ten sam reprezentant Skarbu Państwa, od którego Strona domaga się odsetek regularnie co miesiąc wypłacał Stronie pieniądze, które po unieważnieniu decyzji o zwolnieniu okazały się być świadczeniem nienależnym.