Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 14 października 2008 r., sygn. I SA/Gd 391/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Woźniak (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Ewa Kwarcińska, Sędzia WSA Danuta Oleś, Protokolant Starszy Referent Sylwia Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 14 października 2008 r. sprawy ze skargi D. N. i E. N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 rok oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Pierwszy Urząd Skarbowy określił E. N. i D. N. zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1996.

Izba Skarbowa, decyzją z dnia [...], utrzymała w mocy decyzję Pierwszego Urzędu Skarbowego.

W ocenie organów podatkowych D. N. nie zaewidencjonował całości osiągniętego przychodu, i z tego względu nie uznały ksiąg podatkowych za dowód w postępowaniu podatkowym. Ustalono, że przychód podatnika był wyższy od wykazanego w księgach o kwotę 236.146,94 zł., wynikającą z 54 faktur dokumentujących sprzedaż ryb dla duńskiej firmy "A" przez należące do strony jednostki rybackie [...] i [...]. Powyższe ustalenie poczyniono w oparciu o kopie faktur wystawionych przez duńskiego kontrahenta i wyciągi z konta firmy duńskiej potwierdzające dokonanie rozliczeń finansowych za sprzedaż udokumentowaną tymi fakturami. W uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego podkreślono, że z pisma Ministerstwa Finansów z dnia 2 listopada 2000 r. wynika, że duńskie władze podatkowe potwierdziły zgodność danych zawartych w przekazanych stronie polskiej dokumentach z ich oryginałami i danymi znajdującymi się w posiadaniu lokalnych władz rybołówstwa.

E. N. i D. N. zaskarżyli decyzję z dnia [...] do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnosząc o jej uchylenie oraz o uchylenie poprzedzających ją decyzji Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia [...].

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku wyrokiem z dnia 23 maja 2005 r. Sygn. akt I SA/G d 413/00 uchylił decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych za 1996 r. w pozostałej zaś części skargę oddalił. Sąd w uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia stwierdził, że specyfika dokumentowania przedmiotowych transakcji polegała na tym, iż to odbiorca wystawiał fakturę na zakup ryby. Faktury te nie zawierały podpisu osoby upoważnionej do sprzedaży ryby. Sąd wskazał, że organy podatkowe poczyniły ustalenia co do nierzetelności ewidencjonowania transakcji z firmą "A" porównując dokumentację prowadzoną przez skarżącego z kopiami faktur wystawionymi przez firmę duńską, przekazanymi przez duńską administrację podatkową. W ocenie Sądu dowody, na których oparły się organy tj. kopie dokumentów przekazanych przez odpowiednie służby skarbowe innego państwa nie są dokumentami urzędowymi w rozumieniu art. 194 Ordynacji podatkowej, a jedynie dokumentami prywatnymi. Wobec jednoznacznego stanowiska strony skarżącej, że spornych transakcji nie dokonywano i dokumentację prowadzono rzetelnie, przy uwzględnieniu faktu, że dokumenty te nie zawierają podpisu osoby działającej w imieniu skarżącego, Sąd uznał powyższe dowody za niewystarczające. Sąd wywiódł, że z kopii pisma Ministerstwa Finansów z dnia 2 listopada 2000 r. (stanowiącego wewnętrzną korespondencję pomiędzy departamentami Ministerstwa Finansów) wynika, iż firma "A" zakończyła działalność, a wyjątkowo władzom duńskim udało się uzyskać dokumentację dotyczącą kontaktów handlowych pomiędzy tą firmą a kutrami [...] i [...]. Nie wiadomo natomiast, czy dane te zostały zweryfikowane w trakcie kontroli w firmie duńskiej, ani na czym polegała weryfikacja danych dotyczących kwestionowanych transakcji z danymi znajdującymi się w posiadaniu lokalnych władz ds. rybołówstwa. W związku z powyższym Sąd wskazał, że konieczne będzie przeprowadzenie dodatkowego postępowania wyjaśniającego zmierzającego do potwierdzenia faktu, iż spornych transakcji dokonano. W tym celu należy podjąć próbę wykazania, że w czasie, w jakim, zdaniem organów podatkowych, dokonywano transakcji, jednostki dokonywały połowów. Za nieuzasadnioną Sąd uznał odmowę przeprowadzenia dowodu w postaci przesłuchania świadków - szyprów kutrów stanowiących własność skarżącego. Sąd zaaprobował natomiast odmowę przeprowadzenia dowodów w postaci przesłuchania przedstawicieli administracji podatkowej z Danii, czy też osób odpowiedzialnych za wypełnianie obowiązków księgowych w firmie "A" ponieważ, jak wynika z akt sprawy, firma duńska nie prowadziła już działalności gospodarczej, a okoliczności związane z przekazanymi informacjami mogłyby zostać wyjaśnione po udostępnieniu informacji przekazanej przez stronę duńską, polskiej administracji podatkowej. Sąd wskazał, że przy ponownym rozpatrywaniu sprawy organy podatkowe powinny wykazać aktywność w zbieraniu materiału dowodowego potwierdzającego fakt dokonania spornych transakcji przy pomocy dostępnych środków dowodowych, w szczególności: zeznań świadków, dowodów z dokumentów potwierdzających, że dokonywano połowów w okresie, gdy transakcje te miały miejsce, czy też dowodów z informacji z banku prowadzącego rachunek skarżącego.