Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. I SA/Bk 1173/16

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Paweł Janusz Lewkowicz, Sędziowie sędzia WSA Andrzej Melezini (spr.), sędzia WSA Jacek Pruszyński, Protokolant st. sekretarz sądowy Beata Borkowska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 czerwca 2017 r. sprawy ze skargi Z. W. i J. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] października 2016 r., nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] grudnia 2011 r. Nr [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. określił małżonkom Z. i J. W. (dalej powoływani także jako Skarżący) zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w kwocie 153.677 zł w miejsce zadeklarowanego w kwocie 5.663 zł. Powyższa decyzja została uchylona przez Dyrektora Izby Skarbowej w B. i sprawa przekazana do ponownego rozpoznania.

Skarżący w dniu 7 maja 2012 r. złożyli skargę na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, który w dniu 19 września 2012 r. wyrokiem sygn. akt I SA/Bk 158/12 oddalił skargę. Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 27 stycznia 2015 r., sygn. akt II FSK 2937/12 oddalił skargę kasacyjną.

W wyniku ponownego rozpoznania sprawy Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. decyzją z [...] lipca 2016 r. określił Skarżącym zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 r. w kwocie 126.624,00 zł w miejsce zadeklarowanego 5.663,00 zł.

Organ pierwszej instancji stwierdził, iż w prowadzonej przez Pana J. W. działalności gospodarczej nastąpiło nierzetelne księgowanie zdarzeń gospodarczych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Stwierdzone nieprawidłowości dotyczyły zaniżenia przychodów podatkowych w łącznej kwocie 245.236,23 zł., w tym: z tytułu otrzymanych prowizji finansowych od G. SA - 53.019,81 zł i z tytułu sprzedaży pojazdów - 192.216,42 zł. Ponadto ustalono, że strona zawyżyła koszty uzyskania przychodów łącznie o kwotę 90.198,68 zł., na którą składało się m.in. zawyżenie wydatków nie odzwierciedlających stanu rzeczywistego, zawyżenie spisów z natury oraz zaniżenie kosztów, poprzez nie ujęcie do podatkowej księgi przychodów i rozchodów wydatków na zakup towarów handlowych. Na podstawie art. 193 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm., dalej powoływana jako o.p.) organ nie uznał księgi przychodów i rozchodów za dowód w zakresie ewidencjonowania przychodów za kontrolowany rok oraz w części dotyczącej zakupu towarów handlowych oraz pozostałych wydatków, oraz w części wpisanej nieprawidłowej wartości spisu z natury towarów wg stanu na dzień 31 grudnia 2006 r. i 31 grudnia 2007 r. za dowód tego co wynika z zawartych w niej zapisów. Odstąpiono jednak, stosownie do art. 23 § 2 o.p. od szacowania, gdyż dane wynikające z podatkowej księgi przychodów i rozchodów uzupełnione zebranym materiałem dowodowym pozwoliły na jej prawidłowe określenie.